Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Północ w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 stycznia 2025 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w W. VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2025 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy M. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o zasiłek chorobowy

na skutek odwołania M. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. z dnia 27 czerwca 2024r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującej M. K. prawo do zasiłku chorobowego za okres od 16 maja 2024r. do 13 czerwca 2024r. z ubezpieczenia chorobowego po ustaniu zatrudnienia u płatnika (...) SP. Z O.O. SP.J. z siedzibą w W. ul. (...).

Sygn. akt VI U 283/24

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 czerwca 2024 roku, znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) odmówił M. K. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 16 maja 2024 roku do 13 czerwca 2024 roku z ubezpieczenia chorobowego po ustaniu zatrudnienia u płatnika (...) Sp. z o.o. Sp. j. z siedzibą w W.. W uzasadnieniu tej decyzji organ rentowy zważył, że w trakcie postępowania ustalono, że zwolnienie lekarskie ubezpieczona wykorzystywała niezgodnie z przeznaczeniem, w sposób wskazany w protokole sporządzonym z urzędu (Decyzja, akta ZUS).

Pismem z dnia 15 lipca 2024 roku M. K. wniosła odwołanie od ww. decyzji, domagając się jej zmiany. W uzasadnieniu podnosiła ona, że nie wykorzystywała zwolnienia lekarskiego niezgodnie z przeznaczeniem, w szczególności zaś, że załatwianie spraw urzędowych nie stoi w sprzeczności z nieprawidłowym wykorzystaniem zwolnienia lekarskiego, załatwiana sprawa nie mogła zaś poczekać (Odwołanie – k. 1 – 2).

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 13 sierpnia 2024 roku ZUS wnosił o jego oddalenie, w uzasadnieniu podtrzymując swoje stanowisko z zaskarżonej decyzji (Odpowiedź na odwołanie – k. 11 – 11v.).

W toku sprawy strony pozostawały na swoich stanowiskach.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. K. posiadała orzeczoną zwolnieniem lekarskim niezdolność do pracy z powodu choroby w okresie od 16 maja 2024 roku do 13 czerwca 2024 roku. W dniu 12 czerwca 2024 roku przeprowadzona została u niej kontrola prawidłowości wykorzystywania ww. zwolnienia lekarskiego pod adresem, który został podany jako adres pobytu w czasie trwania zwolnienia lekarskiego, tj. ul. (...), (...)-(...) L., w wyniku której nie zastano odwołującej się w domu. W konsekwencji powyższego, odwołująca się została zobowiązana przez ZUS do usprawiedliwienia swojej nieobecności w terminie do 26 czerwca 2024 roku. W dniu 24 czerwca 2024 roku do ZUS wpłynęło jej wyjaśnienie, które nie zostało przez ZUS uwzględnione. Odwołująca wskazywała w nim, że podczas kontroli ZUS była w Sądzie Rejonowym w Legionowie, z uwagi na mającą tam miejsce sprawę sądową (Bezsporne, protokół oraz wyjaśnienia w aktach ZUS).

W momencie przeprowadzania ww. kontroli odwołująca się była nieobecna z powodu wizyty w Sądzie Rejonowym w (...), w związku z wykonaniem zobowiązania tego sądu do złożenia dokumentów w sprawie o podwyższenie alimentów. Sąd ten zobowiązał odwołującą do złożenia w terminie 14 dni zaświadczenia o dochodach z ostatnich 6 miesięcy oraz kopii PIT za 2022 i 2023 pod rygorem skutków dowodowych. Był to ostatni dzień terminu na dokonanie tej czynności. Sprawa dotyczyła alimentów na jej dziecko, odwołująca się jest matką samotnie wychowującą dziecko. Powódka udała się tam samochodem, nie było jej w domu około 20 minut. Z uwagi na to, że w Sądzie odwołująca zorientowała się, że nie ma dodatkowych egzemplarzy dokumentów (odpisów) dla pozwanego, ostatecznie zostały one przesłane pocztą, przy czym nadane przez osobę znajomą (Dowód: przesłuchanie odwołującej się – k. 18 – 18v. oraz e-protokół; wezwanie k. 4; potwierdzenie odbioru korespondencji k. 3). Sąd oraz poczta w L. znajdują się w podobnej odległości od miejsca zamieszkania odwołującej się (Fakt powszechnie znany, niewymagający dowodu).

Odwołująca mieszka w miejscu, gdzie nie ma dogodnego dostępu do komunikacji publicznej, dlatego porusza się samochodem, w szczególności kiedy musi zrobić zakupy, zawieźć dziecko do szkoły gdy jest gorsza pogoda (Dowód: przesłuchanie odwołującej się – k. 18 – 18v. oraz e-protokół).

Odwołująca się w swoim zwolnieniu lekarskim za wskazany wyżej okres miała wskazanie, że ,,chory może chodzić” (Bezsporne).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o fakty bezsporne, powołane dowody z dokumentów, które były przydatne dla rozstrzygnięcia i nie były kwestionowane przez strony, co do ich prawdziwości oraz dowód z przesłuchania odwołującej się, której zeznania jako spójne, logiczne i korespondujące z resztą ustaleń w sprawie uznane zostały przez Sąd za wiarygodny i przydatny w sprawie materiał dowodowy.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 Ustawy zasiłkowej (Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, tekst jedn. Dz.U. z 2023 r., poz. 2780) ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia.

W realiach niniejszej sprawy brak było podstaw do pozbawiania odwołującej się prawa do zasiłku chorobowego za okres od 16 maja 2024 roku do 13 czerwca 2024 roku z ubezpieczenia chorobowego po ustaniu zatrudnienia u płatnika (...) Sp. z o.o. Sp. j. z siedzibą w W. na ww. podstawie prawnej. Adnotacja na zwolnieniu lekarskim "pacjent może chodzić" upoważnia do wykonywania zwykłych czynności życia codziennego (wyrok SA w Katowicach z dnia 12 listopada 2002 r., III AUa 3189/01, Pr. Pracy 2003, nr 10, s. 43). Zachowaniem niezgodnym z celem zwolnienia określić można takiego typu postępowanie, które w powszechnym odczuciu jest nieodpowiednie dla osoby chorej i może nasuwać wątpliwości co do rzeczywistego stanu zdrowia ubezpieczonego (I. J., Prawo socjalne. Komentarz..., art. 17). Wykorzystywaniem zwolnienia od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia jest zawsze wykonywanie czynności mogących przedłużyć okres niezdolności do pracy. Celem zwolnienia od pracy jest zaś odzyskanie przez ubezpieczonego zdolności do pracy, stąd w jego osiągnięciu przeszkodą mogą być wszelkie zachowania ubezpieczonego utrudniające proces leczenia i rekonwalescencję (por. wyrok SN z dnia 14 grudnia 2005 r., III UK 120/05, OSNP 2006, nr 21-22, poz. 338).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę doszedł do przekonania, że oddalenie się na niewielką odległość od domu (odwołującej nie było około 20 minut) samochodem, celem załatwienia ważnej życiowo dla odwołującej i pilnej sprawy (z uwagi na termin) w sądzie w tej samej miejscowości, nie stanowiło wykorzystywania zwolnienia lekarskiego niezgodnie z jego celem. Nie było to bowiem działanie mogące przedłużyć okres niezdolności do pracy, nie mogło ono utrudniać procesu leczenia i rekonwalescencji, skoro odwołująca się mogła chodzić w trakcie przebywania na zwolnieniu lekarskim. Miało to zachowanie charakter incydentalny i wymuszony okolicznościami, miało charakter zwykłej czynności życia codziennego. Z tych względów nie można mówić o wykorzystywaniu przez odwołującą się zwolnienia od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia w spornym okresie.

Z podniesionych względów zaskarżona decyzja wymagała zmiany i Sąd orzekł co do istoty sprawy jak w sentencji na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.