Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Północ w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 maja 2023 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w W. VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Protokolant:	sędzia Iwona Dzięgielewska Marek Matyka

po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2023 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania K. P.

przeciwko

pozwanemu Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych III Oddział w W.

o zasiłek chorobowy

na skutek odwołania K. P.

od decyzji z dnia 15 kwietnia 2022 nr (...)

1.w zakresie zasiłku choroowego za okres od dnia 16 do 22 lutego 2022 roku postępowanie umarza;

2.zmienia zaskarżoną decyzję, przyznając odwołującej się prawo do zasiłku chorobowego od dnia 23 lutego 2022 roku do dnia 15 marca 2022 roku;

3.zasądza od pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych III Oddział w W. na rzecz odwołującej się K. P. kwotę 360 zł( trzystu sześćdziesięciu złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

VI U 246/22

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2022 r. wpłynęło odwołanie K. P., reprezentowanej przez profesjonalnego pełnomocnika, od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych III Oddział w W. z dnia 15 kwietnia 2022 r znak (...) w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku chorobowego za okres od 16 lutego 2022 r. do 15 marca 2022 r. oraz od decyzji z dnia 15 kwietnia 2022 r znak (...) w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku chorobowego za okres od 17 marca 2022 r. do 12 kwietnia 2022 r. W uzasadnieniu wskazał, że na dzień powstania niezdolności do pracy pozostawała w ubezpieczeniu chorobowym. Wniosła jednocześnie o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (odwołane k. 1-2; odwołanie k. 1-3 akt sprawy VI U 247/22).

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych III Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że odwołująca się podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od 25 listopada 2021 r., zatem na dzień orzeczonej niezdolności do pracy nie posiadała wymaganego nieprzerwanego 90 dniowego okresu podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu (odpowiedź na odwołanie k. 5-6). Następnie organ rentowy doprecyzował, że wnosi o oddalenie odwołania od decyzji organu rentowego z dnia 15 kwietnia 2022 r znak (...) i o umorzenie postępowania w zakresie decyzji z dnia 15 kwietnia 2022 r znak (...).

Postanowieniem z dnia 13 września 2022 r. Sąd umorzył postępowanie w zakresie decyzji z dnia 15 kwietnia 2022 r znak (...) w przedmiocie odmowy prawa do zasiłku chorobowego za okres od 17 marca 2022 r. do 12 kwietnia 2022 r. (postanowienie częściowe k. 33).

Na rozprawie w dniu 22 maja 2023 r. odwołująca się wniosła o uchylenie decyzji ZUS w części i przyznanie odwołującej się prawa do zasiłku za okres od 23 lutego 2022r. do 15 marca 2022 r. zaś cofnęła odwołanie w zakresie roszczenia o zasiłek za okres od dnia 16 lutego 2022 r. do dnia 22 lutego 2022 r. wraz ze zrzeczeniem się roszczenia. Wniosła również o zasądzenie kosztów postępowania (protokół rozprawy k. 61).

W toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska w niezmienionym kształcie.

S ąd ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołująca się z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej podlegała obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu w następujących okresach:

-

od 26 września 2019 r. do 30 września 2019 r.

-

od 1 październik 2019 r. do 8 listopada 2020 r. - zgłoszenie do ZUS 1 października 2019 r.

-

od 8 listopada 2021 r. do 18 maja 2022 r. - zgłoszenie do ZUS 25 listopada 2021 r.

Dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu podlegała od 1 października 2019 r. do 8 listopada 2020 r. oraz od 25 listopada 2021 r. do 18 maja 2022 r. (zestawienie k. 51)

W okresie od 9 listopada 2020 r. do 7 listopada 2021 r. odwołująca się przebywała na zasiłku macierzyńskim. Z nowym wnioskiem o objęcie jej dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym wystąpiła dopiero w dniu 25 listopada 2021 r. Odwołująca się stała się następnie niezdolna do pracy w okresie od 16 lutego 2022 r. do 15 marca 2022r. z powodu choroby. Następnie niezdolna była do pracy była od dnia 17 marca 2022 r do 12 kwietnia 2022 r (zaświadczenie lekarskie ZP nr (...) k. 13-15).

W dniu 15 kwietnia 2022 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych III Oddział w W. wydał dwa decyzje odmawiające prawa do zasiłku chorobowego :

-

znak (...) za okres od 16 lutego 2022 r. do 15 marca 2022 r.

-

znak (...) za okres od 17 marca 2022 r. do 12 kwietnia 2022 r. (decyzje - akta rentowe).

Decyzją z dnia 2 września 2022 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych III Oddział w W. znak (...) uchylił decyzję z dnia 15 kwietnia 2022 r znak (...) i przyznał odwołującej się prawo do zasiłku chorobowego za okres od 17 marca 2022 r. do 12 kwietnia 2022 r. wobec ustalenia, że zaświadczenie lekarskie za ww. okres jest medycznie uzasadnione (decyzja - akta rentowe). Zasiłek za okres od 17 marca 2022 r. do 12 kwietnia 2022 r. został jej wypłacony.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy, aktach rentowych. Autentyczności i treści dokumentów złożonych do akt sprawy żadna ze stron nie kwestionowała toteż Sąd uznał je za pełnowartościowy materiał dowodowy w sprawie.

S ą d zwa żył co następuje:

Odwołanie jako częściowo uzasadnione zasługiwało na uwzględnienie

Okoliczności faktyczne sprawy właściwie nie były sporne.

Odwołująca się podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od 1 października 2019 r. do 8 listopada 2020 r. Następnie przebywała na urlopie macierzyńskim. Odwołująca się jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą podlegała w tym czasie obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z tytułu pobierania zasiłku macierzyńskiego.

Zgodnie z art 11 ust 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1009, 1079, 1115, 1265, 1933. 2185, 2476, 2707, z 2023 r. poz. 326.) osoba wykonująca umowę agencyjną, umowę zlecenia lub umowę o świadczenie usług, prowadząca działalność gospodarczą podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu emerytalnym i rentowym. Art. 11 ustawy systemowej nie przewiduje by okres pobierania zasiłku macierzyńskiego lub zasiłku w wysokości zasiłku macierzyńskiego można traktować jako tytuł do objęcia danej osoby ubezpieczeniem chorobowym obowiązkowym lub dobrowolnym. Ponadto w myśl art. 14 ust 2 pkt 2 ustawy systemowej dobrowolne ubezpieczenie chorobowe ustaje od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego, za który nie opłacono w terminie należnej składki na to ubezpieczenie lub opłacono składkę w niepełnej wysokości. W uzasadnionych przypadkach ZUS na wniosek ubezpieczonego może wyrazić zgodę na opłacenie składki po terminie.

Objęcie zaś dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym emerytalnym i rentowym następuje od dnia wskazanego we wniosku o objęcie tymi ubezpieczeniami, nie wcześniej jednak niż od dnia, w którym wniosek został zgłoszony, chyba że zgłoszenie nastąpiło w terminie 7 dni od daty powstania obowiązku ubezpieczeń (art. 14 ust 1 ustawy systemowej).

W niniejszej sprawie niewątpliwie odwołująca się zgłosiła się dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego dopiero w dniu 25 listopada 2021 r. W okresie od dnia 16 lutego 2022 r. do 15 marca 2022r. była niedolna do pracy z powodu choroby.

Zgodnie za art 6 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2022 r. poz. 1732, 2140, 2476, z 2023 r. 641), zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z polu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Zgodnie z art 4 ust 1 ww ustawy ubezpieczony, który zgłoszony jest do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia.

W przypadku odwołującej się okres wyczekiwania 90 dni upłynął z dniem 22 lutego 2022 r. Zatem od dnia 23 lutego 2022 r. odwołująca się nabyła już prawo do zasiłku chorobowego. Podobnie za okres kolejny od 17 marca 2022 r. do 12 kwietnia 2022 r. miała prawo do zasiłku co przyznał ZUS w decyzji zamiennej z dnia 2 września 2022r.

W tym stanie rzeczy Sąd umorzył postępowanie w sprawie w zakresie cofniętego roszczenia o przyznanie prawa do zasiłku chorobowego za okres od 16 lutego 2022 r. do 22 marca 2022 r. Na podstawie art 355 kpc w zw. z art 203 § 1 i 4 kpc.

W zakresie prawa do zasiłku za okres od 23 lutego 2022 r. do dnia 15 marca 2022 r. Sąd zmienił decyzję i przyznał odwołującej się prawo do zasiłku za ten okres.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., w myśl którego strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Odwołujący się był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika – adwokata, w związku z czym należało uwzględnić koszty zastępstwa procesowego w zakresie dwóch spraw połączonych, które Sąd ustalił na podstawie § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800) – 360 zł.