Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Północ w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lipca 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w W. VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Wioletta Jodłowska - Nowicka
Ławnicy:	Lucyna Lipińska, Bożena Kłos
Protokolant:	Łukasz Michaluk

po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2016 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. M.

przeciwko (...) Spółce jawnej z siedzibą w S.

o przywrócenie do pracy

1.  Zasądza od pozwanego (...) Spółki jawnej z siedzibą w S. na rzecz powoda A. M. kwotę 5740,80 zł (pięć tysięcy siedemset czterdzieści złotych osiemdziesiąt groszy) tytułem odszkodowania za nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę przez pracodawcę;

2.  Zasądza od pozwanego (...) Spółki jawnej z siedzibą w S. na rzecz powoda A. M. kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

3.  Nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółki jawnej z siedzibą w S. na rzecz Skarby Państwa Sądu rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w W. kwotę 1050 zł (jeden tysiąc pięćdziesiąt złotych) tytułem opłaty od pozwu, od której zwolniony był powód;

4.  Wyrokowi w pkt 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 1850 zł (jeden tysiąc osiemset pięćdziesiąt złotych).

UZASADNIENIE

Dnia 4 stycznia 2016 r. (data stempla pocztowego) A. M. złożył pozew przeciwko (...) K. i P. K. s. j. w S. Oddział w N. - wnosząc o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda ewentualnych kosztów procesu według norm przepisanych (pozew – k.1-3).

W uzasadnieniu powód stwierdził, że w dniu 28 grudnia 2015 roku wręczono powodowi wypowiedzenie, którego początkowo nie przyjął. Powodowi nie zostały przedstawione ustne wyjaśnienia dlaczego został zwolniony, nie dano mu też czasu
na zapoznanie się z uzasadnieniem wypowiedzenia. W związku z czym A. M.
nie poznał motywów rozwiązania z nim umowy o pracę. Jak wskazał powód, w spółce pracował długo i zawsze rzetelnie, a pracodawca nigdy nie dawał mu oznak niezadowolenia. Z powyższych względów odmówił on odbioru wypowiedzenia, gdyż uznał, że jest ono nieuzasadnione (pozew – k.1-3).

W piśmie przygotowawczym z dnia 22 stycznia 2016 roku (data stempla pocztowego) pełnomocnik powoda wniósł o: uznanie wypowiedzenia umowy o pracę z dnia 18 grudnia 2015 roku za bezskuteczne, a w przypadku upływu terminu okresu wypowiedzenia
i rozwiązania stosunku pracy o przywrócenie powoda do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy; nałożenie na pozwanego pracodawcę obowiązku dalszego zatrudnienia powoda do czasu prawomocnego zakończenia sprawy oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych (pismo pełnomocnika powoda – k.6-10).

W uzasadnieniu pisma podniesiono, m.in., że treść wypowiedzenia umowy o pracę budzi wątpliwości i zawiera szereg błędów oraz, że przyczyny wypowiedzenia A. M. poznał dopiero wtedy kiedy dokonał jego odbioru. Powód podejmował również próby wyjaśnienia dlaczego to on został zwolniony oraz próby rozmów w celu przywrócenia go do pracy. Ponadto w uzasadnieniu pisma wskazano, iż wypowiedzenie umowy o pracę
na czas nieokreślony musi wskazywać przyczyny wypowiedzenia, a przyczyna ta powinna być uzasadniona, rzeczywista i konkretna. Pracodawca powinien wskazać prawdziwe okoliczności, które stanowią podstawę rozwiązania umowy o pracę. Natomiast, jak wskazał pełnomocnik powoda, pozwana spółka powołała się jedynie na pozorne zmniejszenie stanu zatrudnienia, zatrudniając na miejsce zwalnianego pracownika inną osobę. Pracodawca nie przedstawił również kryteriów wyboru pracownika do zwolnienia (pismo pełnomocnika powoda – k.6-10).

W odpowiedzi na pozew z dnia 2 marca 2016 roku (data stempla pocztowego) pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie
od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego
i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa według norm przepisanych (odpowiedź na pozew
– k.29-33). W uzasadnieniu pełnomocnik pozwanego oświadczył, iż powództwo wytoczone
w niniejszej sprawie nie zasługuje na uwzględnienie, a żądanie uznania wypowiedzenia
za bezskuteczne jest całkowicie bezpodstawne. Ponadto jak wskazano, wbrew twierdzeniom powoda, złożone przez pozwaną oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę z zachowaniem przewidzianego prawem trzy miesięcznego okresu wypowiedzenia spełnia wszelkie wymogi ustawy kodeks pracy. Dokonana przez pozwaną spółkę analiza biznesowa oraz plan sprzedaży i produkcji na 2016 rok skutkowały podjęciem przez spółkę decyzji o potrzebie optymalizowania kosztów prowadzonej przez spółkę działalności oraz jej reorganizacji.
W tym celu, m.in. w przypadku osób zajmujących stanowiska pracowników gospodarczych
i dozorców podjęto decyzję o potrzebie redukcji etatów. Pozwana zanegowała jakoby powód był jedyną osobą, której miała dotyczyć reorganizacja działalności spółki i wskazała,
że w związku z podjętymi przez spółkę założeniami w wyniku reorganizacji stanowisk
w 2016 roku na stanowisku dozorcy będzie zatrudniona wyłącznie jedna osoba. Natomiast niezależnie od okoliczności wręczenia powodowi oświadczenia o rozwiązaniu z nim stosunku pracy wskazana przez pozwaną przyczyna wypowiedzenia jest jasna, konkretna i w pełni zrozumiała, ponadto jest podana w sposób precyzyjny i odnosi się do konkretnych okoliczności, znajdujących uzasadnienie w stanie faktycznym sprawy. Co więcej pozwana zawsze podejmując decyzje o ewentualnej reorganizacji spółki czy też o redukcji etatów bierze pod uwagę dobro zatrudnianych u niej pracowników. Z kolei w związku z podjętą decyzją o reorganizacji spółki, zamiarem pracodawcy było rozszerzenie uprawnień
i obowiązków pracowników dozoru o dodatkowe zadania, takie jak np. proces wysyłek paczek, zamawianie kuriera, przygotowywanie części dokumentacji do wysyłki. W związku
z powyższym pracodawca przedstawił wszystkim pracownikom na stanowisku dozorców nowe wyzwania i założenia, proponując również powodowi możliwość samodoskonalenia. Powód nie wyraził jednak chęci na powyższe. Pełnomocnik pozwanej podniósł ponadto,
iż podana przez pozwaną przyczyna uzasadniająca rozwiązanie umowy o pracę, nie jest przyczyną pozorną, ale przyczyną uzasadnioną sytuacją ekonomiczną spółki pozwanej
i podjętymi przez pozwaną decyzjami co do potrzeby reorganizacji jej działalności. W ocenie pozwanej powód nie posiada również większych umiejętności czy nawet doświadczenia niż pozostałe osoby zatrudnione na tożsamym stanowisku. Stąd też pozwana ustalając kryterium doboru pracowników do zwolnienia, mając przed sobą pracowników posiadających podobne kwalifikacje, umiejętności i doświadczenie, kierowała się obiektywnym kryterium zaangażowania pracowników do samodoskonalenia się, w tym w szczególności ich zaangażowaniem przy wykonywaniu pracy czy też wolą zwiększenia swoich kwalifikacji. Pozwana przyznała w dalszej części uzasadnienia odpowiedzi na pozew, iż powód wykonywał swoją pracą bez większych zastrzeżeń, niemniej jednak to kryterium nie miało znaczenia w niniejszej sprawie, gdyż pozostali pracownicy wykonywali swoją pracę również na analogicznym poziomie. Dlatego wobec braku woli powoda w zakresie samodoskonalenia się, pozwana mając na celu reorganizację swojej działalności, podjęła decyzję o zakończeniu współpracy z powodem. W ocenie pozwanej rozwiązanie z powodem umowy o pracę
z zachowaniem okresu wypowiedzenia nie nastąpiło z naruszeniem przepisów prawa,
ale wyłącznie na skutek skorzystania przez pozwaną z jej uprawnienia do wcześniejszego zakończenia stosunku pracy (odpowiedź na pozew k. 29-33)

W toku procesu strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd ustalił w sprawie następujący stan faktyczny:

Powód A. M. był zatrudniony u pozwanej (...) K. i M. K. (1) s.j. w S. Oddział w N. od dnia 13 kwietnia 2005 roku, początkowo na podstawie umowy o pracę na okres próbny, następnie dwukrotnie
na podstawie umowy o pracę na czas określony, a od dnia 1 kwietnia 2006 roku na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku dozorca.

(umowa o pracę – k.13 i 48, umowa o pracę – k.14 i 45, umowa o pracę – k.46, umowa o pracę – k.47, zeznania powoda e-protokół (...):41:27- 01:04:30 k.184 )

Do zakresu obowiązków powoda na stanowisku dozorcy należało m.in.: wykonywanie poleceń dyrektora; niedopuszczanie do kradzieży – przeprowadzanie kontroli na terenie zakładu zgodnie z obowiązującym zakresem obowiązków i uprawnień dozorców;
na wszystkich zmianach w dowolnym czasie; wybiórcza kontrola pracowników
– w szczególności kończących pracę i opuszczających zakład; kontrola szafek
w pomieszczeniach socjalnych typu stołówka, szatnia; kontrola pojazdów korzystających
z parkingu zakładowego; dbałość o czystość oraz estetykę frontu zakładu; kontrola czasu pracy pracowników na podstawie wpisów na listę obecności oraz informacji o czasie pracy poszczególnych pracowników; kontrola trzeźwości pracowników; monitorowanie terenu zakładu wewnątrz i na zewnątrz za pomocą systemu kamer przemysłowych; regularne obchody terenu zakładu. Ponadto powód wykonywał również na terenie zakładu pracy obowiązki dodatkowe i otrzymywał w związku z tym premie. Pełnił on również obowiązki brygadzisty w związku z czym otrzymał polecenie znalezienia nowego pracownika. A. M. sporządzał również grafiki, sugerował kto powinien dostać premię czy też podpisywał urlopy.

(zakres czynności pracownika – k.50, zeznania powoda e-protokół (...):41:27- 01:04:30 k.184)

A. M. ma orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu lekkim. Pozwana spółka posiada natomiast status Zakładu Pracy (...).

( orzeczenie o niepełnosprawności – k.16; wykaz zakładów pracy chronionej w województwie (...) – k.17-19).

W stycznia 2015 r. na stanowisko dyrektora zakładu produkcyjnego w N., gdzie pracował powód został zatrudniony A. R.. Jego zadaniem była ocena efektywności biznesowej całego zakładu, w tym grypy pracowników zatrudnionych na stanowisku dozorcy. W wyniku powyższej analizy dyrektor podjął decyzję o zmianie struktury dozorców długoterminowo na zewnętrzną firmę. Po kilkumiesięcznym przeanalizowaniu informacji i przyjrzeniu się pracy poszczególnych osób zatrudnionych na stanowisku dozorcy dyrektor podjął decyzję o redukcji etatów dozorcy z czterech do jednej osoby, a pozostawienie pozostałych osób w zatrudnieniu poprzez przesunięcia na inne stanowiska. Jednakże takie rozwiązanie było związane z podnoszeniem kwalifikacji tych pracowników. W związku z tym A. R. dokonał przeglądu pracy poszczególnych pracowników zatrudnionych na stanowisku dozorcy, przyjmując jako kryterium motywację i chęć nauki. Po dokonaniu oceny dyrektor zakomunikował pracownikom, w tym powodowi jakie nowe wymagania stawia, a chodziło o podstawową obsługę komputera, w tym poczty elektronicznej oraz spakowanie paczki również z odnotowaniem w systemie komputerowym. W tym zakresie dyrektor zaproponował wewnętrzne przeszkolenie z własnym udziałem. Pracownicy zareagowali pozytywnie poza powodem, który nie wykazał zainteresowania powyższymi zmianami, a wręcz zażartował, że komputerem w domu zajmuje się żona. Podniósł również argument długotrwałego 10- letniego zatrudnienia. Powyższa postawa powoda w ocenie dyrektora przedstawiła w sposób jasny brak chęci rozwoju i motywacji ze strony powoda. W wyniku ogólnych działań reorganizacyjnych w zakresie stanowisk dozorców pani W. M. została przesunięta do działu produkcji oraz nie przedłużono umowy z panem R. K.. Ponadto zlikwidowano stanowisko kierownika magazynu, przesunięto pracownika do działu marketingu, zaplanowano odejście od działów na rzecz ogólnego zespołu. Z uwagi na brak zaangażowania powoda i chęci podnoszenia kwalifikacji w dniu 28 grudnia 2015 roku powód otrzymał pismo dotyczące rozwiązania umowy o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia. Jako przyczynę wskazano konieczność redukcji liczby zatrudnionych przez spółkę pracowników. Ponadto nadmieniono, iż w związku z sytuacją ekonomiczną spółki zmuszona jest ona do ograniczenia ponoszonych kosztów i reorganizacji działalności spółki. Obecnie trwa analiza ofert zewnętrznych firm zajmujących się ochroną. Po otrzymaniu wypowiedzenia powód odmówił jego podpisania. Przyjął je w późniejszym okresie. Powód udał się do dyrektora celem wyjaśnienia zaistniałej sytuacji i uzyskał informację, iż sytuacja finansowa zakładu wymaga redukcji etatów

( rozwiązanie umowy o pracę – k.15, zeznania powoda e-protokół (...):41:27- 01:04:30 k.184, zeznania świadka A. R. – e-protokół (...):22:52- 01:06:04 k.153, zeznania świadka M. K. (2) – e-protokół (...):07:49 - 01:15:52 k.153)

W okresie wypowiedzenia, tj. od dnia 10 lutego 2016 roku do dnia 31 marca 2016 roku (dzień kończący okres wypowiedzenia) powód przebywał na zwolnieniu lekarskim.

( zeznania powoda e-protokół (...):41:27- 01:04:30 k.184,)

Miesięczne wynagrodzenie powoda od 1 stycznia 2016 roku wynosiło 1.850 złotych brutto. Dokonano również wyliczenia wynagrodzenia brutto jak ekwiwalent za urlop
za ostatnie trzy miesiące.

(aneks do umowy o pracę – k.68; zaświadczenie – k.44)

Obecnie jedyną osoba zatrudnioną na stanowisku dozorcy jest M. K. (3), który pozostał w zatrudnieniu z uwagi na chęć rozwoju oraz podejmowania się nowych zadań. Obecnie jego zakres obowiązków uległ zmianie. Oprócz dotychczasowych czynności dozorca w podstawowym zakresie obsługuje komputer, wysyła e-maile, dokonuje odpraw samochodów, nadaje przesyłki. Z uwagi na nieobecność w marcu 2016r. w okresie wielkanocnym M. K. (3) zastąpiła go W. M., która obecnie, po przeniesieniu, pracuje jako pakowacz. W razie potrzeby i nieobecności pana M. K. (3) zastępuje go H. S. zatrudniony w administracji.

( zeznania świadka A. R. – e-protokół (...):22:52- 01:06:04 k.153; zeznania świadka H. S. e-protokół (...):12:23 - 00:22:52 k.153; zeznania świadka W. M. – e-protokół (...):07:32- 00:15:42 k.184; zeznania świadka M. S. – e-protokół (...):16:12- 00:20:31 k.184; zeznania świadka R. M. – e-protokół (...):23:02- 00:30:30 k.183; zeznania świadka M. K. (3) – e-protokół (...):30:46- 00:40:19 k.184).

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie wyżej wskazanych dokumentów zgromadzonych w aktach sądowych i aktach osobowych w zakresie opisanym powyżej z przywołaniem odpowiednich kart akt sprawy i na podstawie zeznań świadków A. R. – e-protokół (...):22:52- 01:06:04 k.153; H. S. e-protokół (...):12:23 - 00:22:52 k.153; M. K. (2) – e-protokół (...):07:49 - 01:15:52 k.153, W. M. – e-protokół (...):07:32- 00:15:42 k.184; M. S. – e-protokół (...):16:12- 00:20:31 k.184; R. M. – e-protokół (...):23:02- 00:30:30 k.183; M. K. (3) – e-protokół (...):30:46- 00:40:19 k.184 oraz w części z zeznań powoda e-protokół (...):41:27- 01:04:30 k.184. Sąd nie dał wiary powodowi w części co do przyczyn jakimi kierował się pracodawca tzn. faktu, że powód został zwolniony bo miał swoje zdanie, a dyrektor nie lubił takich osób.

W ocenie Sądu powyższe twierdzenia nie znajdują potwierdzenia w zeznaniach pozostałych świadków, którym Sąd dał wiarę, a w szczególności dyrektora A. R.. Ponadto należy podnieść, że sam w/w świadek A. R. potwierdził, że powód był dobrym pracownikiem i tylko postawa powoda – brak chęci i motywacji do zmiany obowiązków i podnoszenia kwalifikacji stanowiły kryterium wytypowania do zwolnienia właśnie jego osoby. Ponadto Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda, że dozorca, który pozostał – M. K. (3) nie pracuje na komputerze albowiem twierdzenia powoda w tym zakresie nie zostały potwierdzone przez żadnego ze świadków, a ponadto sam świadek M. K. (3) szczegółowo przedstawił swoje obowiązki po zmianie, mówiąc wprost o obsłudze komputera, a Sąd nie znalazł żadnych podstaw aby odmówić wiarygodności zeznaniom tego świadka.

Autentyczność i treść dokumentów stanowiących podstawę ustalenia stanu faktycznego, nie była kwestionowana przez żadną ze stron, toteż Sąd uznał je za pełnowartościowy materiał dowodowy.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków przesłuchanych w sprawie, gdyż były one logiczne, spójne i korespondowały ze sobą nawzajem. Sąd dał wiarę zeznaniom powoda.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie ale w zakresie roszczenia alternatywnego o odszkodowanie.

Stosownie do treści art. 30 k.p. oświadczenie każdej ze stron o wypowiedzeniu umowy o pracę powinno nastąpić na piśmie ze wskazaniem przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie oraz pouczeniem o przysługującym pracownikowi prawie odwołania do sądu pracy. Dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy podstawowe znaczenie miała ocena przyczyn będących podstawą rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem. W myśl art. 30 § 4 k.p. dopuszczalne są różne sposoby określenia przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę. Istotne jest jednak, aby z treści oświadczenia pracodawcy wynikało w sposób nie budzący wątpliwości, jakie przesłanki przesądziły o podjęciu przez pracodawcę decyzji
o wypowiedzeniu pracownikowi umowy o pracę. Przyczyna wskazana w wypowiedzeniu musi być prawdziwa, rzeczywista i sformułowana w sposób konkretny. Niewykonanie tego obowiązku jest naruszeniem przepisów o rozwiązaniu umów o pracę (por. wyrok SN
z 19.5.1997, I PKN 173/97; wyrok SN z 15.2.2000, I PKN 514/99).

Jako przyczynę rozwiązania umowy o pracę pozwana wskazała konieczność redukcji liczby zatrudnionych przez spółkę pracowników. Ponadto wskazano, że w związku
z sytuacją ekonomiczną spółki zmuszona jest ona do ograniczenia ponoszonych kosztów i reorganizacji działalności spółki.

Sąd zważył, iż dokonywana przez pracodawcę reorganizacja działalności spółki może przebiegać w różnej postaci. Może polegać na całkowitej likwidacji konkretnych stanowisk pracy i tworzeniu w to miejsce nowych, bądź też przybrać postać merytorycznych przekształceń istniejących już stanowisk pracy w drodze częściowego rozdziału i łączenia w odmienny niż dotychczas sposób zadań przypisanych do poszczególnych stanowisk. Wskazany proces z reguły wymusza na pracodawcy analizę, którzy z zatrudnionych w zakładzie lub jego reorganizowanej komórce pracownicy najlepiej sprostają obowiązkom na tak przekształconych stanowiskach, a konsekwencją tej oceny bywa konieczność dokonania stosownych przesunięć kadrowych. Mając na uwadze stan faktyczny ustalony w sprawie Sąd zważył, że charakter cały czas przeprowadzanej reorganizacji uzasadniały potrzebę dokonania przez pozwaną doboru pracowników do zwolnienia z grupy dozorców, a tym samym ustalenia kryteriów w oparciu, o które wybór pracowników do zwolnienia był dokonany.

W przedmiotowej sprawie w ocenie Sądu wypowiedzenie umowy o pracę z uwagi na brak wskazania w/w elementów było wadliwe. Co prawda oświadczenie woli o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem dokonane zostało w formie pisemnej, a pozwana zamieściła także pouczenie o przysługującym powodowi prawie odwołania się od rozwiązania umowy do sądu pracy, jednakże wskazana w nim przyczyna „konieczność redukcji liczby zatrudnionych przez spółkę pracowników. W związku z sytuacją ekonomiczną spółki zmuszona jest ona do ograniczenia ponoszonych kosztów i reorganizacji działalności spółki” była w ocenie Sądu zbyt ogólna oraz nie zawierała wskazanego kryterium doboru pracownika do zwolnienia pracownika.

Sąd w niniejszym składzie podziela bowiem w pełni stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 16 grudnia 2008 roku, w którym wskazano, iż „przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę – „zmniejszenie zatrudnienia z przyczyn ekonomicznych, zmiany organizacyjne” jest w sposób oczywisty nazbyt ogólnikowa, a przez to wadliwa, bo takie ułomne sformułowanie wymusza na skarżącym pracowniku wszczęcie sądowej procedury odwoławczej w celu poznania konkretnej i rzeczywistej przyczyny potencjalnie uzasadniającej dokonanie wypowiedzenia umowy o pracę na czas nieokreślony. Pracodawca, który przy dokonywaniu redukcji zatrudnienia z przyczyn organizacyjnych stosuje określone zasady (kryteria) doboru pracowników do zwolnienia z pracy, powinien w odniesieniu
do wskazanej przyczyny wypowiedzenia nawiązać do zastosowanego kryterium doboru pracownika do zwolnienia z pracy, a także wskazać, że ten wybór jest wywołany
i usprawiedliwiony znanymi pracownikowi jego niższymi kwalifikacjami zawodowymi
w porównaniu do wszystkich pracowników, których dotyczyły przyczyny zmuszające pracodawcę do ograniczenia wielkości zatrudnienia.

Podkreślić należy, że dopiero w toku postępowania pozwana wskazała zastosowane przez pracodawcę kryteria doboru. Wskazano bowiem na motywację i chęć podnoszenia kwalifikacji w tym pracę na komputerze czy też chęć szkolenia się.

Sąd nie ma wątpliwości, że kryterium doboru zostało zastosowane przez stronę pozwaną kiedy pracodawca podejmował decyzje o wypowiedzeniu stosunku pracy powodowi, co potwierdzili również w toku postępowania świadkowie. Bezspornym jest jednak, iż kryteria te nie zostały wskazane w wypowiedzeniu.

Zdaniem Sądu właśnie z uwagi na nie przedstawienie przez pozwaną kryteriów jakimi kierowała się wypowiadając powodowi umowę o pracę, powód nie był wstanie zweryfikować podanej przez pozwaną przyczyny pod względem jej zasadności. Wskazane okoliczności przesądziły o tym, iż w ocenie Sądu podana przez pozwaną przyczyna wypowiedzenia była niekonkretna. Tak określona przyczyna nie może stanowić podstawy do wypowiedzenia pracownikowi zgodnie z prawem umowy o pracę. Pozwana zatem niezasadnie wypowiedziała powodowi umowę o pracę na czas nieokreślony albowiem nie wskazała kryteriów jakimi pracodawca wytypował do zwolnienie właśnie powoda.

W przedmiotowej sprawie jednak w ocenie Sądu uwzględnienie żądania powoda o przywrócenie do pracy jest niecelowe albowiem jak wykazało postępowanie dowodowe dokonano faktycznej redukcji 3 etatów dozorców, a obecnie nie istnieje potrzeba zatrudnienia w pozwanej spółce większej liczby pracowników nadzorujących. Ponadto podkreślić należy, że docelowo etat dozorcy ma przestać funkcjonować w strukturze spółki na rzecz zewnętrznej ochrony. Warto w tym miejscu zauważyć, że w tej kwestii wypowiedział się również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23 stycznia 2002 r. I PKN 819/00, podnosząc, że sytuacja ekonomiczna pracodawcy, powodująca konieczność zmniejszenia stanu zatrudnienia, może przemawiać przeciwko celowości przywrócenia do pracy pracownika, któremu wypowiedziano umowę o pracę z przyczyn określonych w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm.), a którego wybór do zwolnienia nie był uzasadniony. Sąd w pełni podziela stanowisko wyrażone w w/w orzeczeniu i mając na względzie stałą reorganizacje spółki, zlikwidowanie trzech etatów dozorcy, likwidacja stanowiska magazyniera, przesunięcia do działu produkcji oraz generalnie likwidacja działów, a docelowo całkowita likwidacja stanowiska dozorcy (obecnie analizowane są oferty firm zewnętrznych) uznał, że zasadnym w przedmiotowej sprawie jest zasądzenie odszkodowania.

W myśl bowiem art. 45 k.p. w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika
do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe, w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu.

W związku z powyższym Sąd nie uwzględnił żądania A. M. o przywrócenie do pracy i zasądził na rzecz powoda odszkodowanie. Powoda z pozwaną łączyła umowa na czas nieokreślony zawarta w dniu 1 kwietnia 2006 r., zatem do momentu rozwiązania umowy o pracę, tj. 31 marca 2016 r. powód zatrudniony był 10 lat, co zgodnie z art. 36 § 1 pkt 3 k.p. oznacza, iż okres wypowiedzenia w jego sprawie wynosił 3 miesiące, dlatego też zasądzone odszkodowanie odpowiada trzykrotności jego wynagrodzenia, które obliczone jako ekwiwalent za urlop wynosiło w ostatnich trzech miesiącach pracy odpowiednio: 1.913,60 złotych brutto w listopadzie 2015 roku, 2.009,28 złotych brutto w grudniu 2015 roku oraz 1.817,92 złote brutto w styczniu 2016 roku. Wobec tego Sąd zasądził na rzecz A. M. kwotę 5.740,80 zł tytułem odszkodowania za nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę.

Zgodnie zaś z obowiązującymi przepisami strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony – koszty procesu (art. 98 § 1 k.p.c.). Wysokość zasądzonych na rzecz strony powodowej kosztów procesu związanych z zastępstwem procesowym Sąd ustalił biorąc za podstawę § 9 ust 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 15 października 2015 roku 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie zasądzając kwotę 360 zł przy uwzględnieniu treści uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 24 lutego 2011 r., I PZP 6/10 (OSNP 2011 nr 21-22, poz. 268). W w/w orzeczeniu Sąd najwyższy podniosł, że podstawę zasądzenia przez sąd opłaty za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego w sprawie ze stosunku pracy o odszkodowanie, o którym mowa w art. 56 § 1 w zw. z art. 58 k.p., stanowi stawka minimalna określona w § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia. Natomiast zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 13 marca 2012 r., II PZ 3/12 (LEX nr 1168871) argumentacja prawna przedstawiona w przytoczonej uchwale ma zastosowanie w jednakowym stopniu do wynagrodzenia adwokatów i radców prawnych oraz do spraw o odszkodowanie dochodzone na podstawie art. 56 § 1 w związku z art. 58 k.p. albo na podstawie art. 45 § 1 w związku z art. 47 ¹ k.p. Dlatego Sąd w niniejszej sprawie, zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego wyrównał stawkę zastępstwa procesowego w sprawie o odszkodowanie ze stawką w sprawach o przywrócenie do pracy.

Strona powodowa była zwolniona od obowiązku uiszczenia opłaty sądowej od pozwu. Zgodnie z treścią art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić
lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Dlatego z uwagi na powyższe Sąd nakazał pobrać od pozwanego PROFIL K.
i (...) Spółki jawnej z siedzibą w S. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w W. kwotę 1050 zł tytułem opłaty
od pozwu, od której zwolniony był powód.

Sąd zasądzając należność pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy, z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności w części nie przekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika (art. 477 ² k.p.c.). Mając na uwadze wysokość osiąganego przez powoda średniego miesięcznego wynagrodzenia w trakcie trwania stosunku pracy, Sąd nadał orzeczeniu w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności, do kwoty 1.850 złotych.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji.