Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Północ w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2017r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi Północ w Warszawie w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Kowalczyk

Protokolant: Agnieszka Kurzawska

po rozpoznaniu na rozprawie głównej w dniu: 15.12.2016r., 25.04.2017r.

sprawy A. P.

syna T. i T. z d. D.

ur. (...) w Ł.

obwinionego o to, że:

W dniu 21 marca 2016 roku około godziny 12.50 w W. na drodze publicznej w ruchu lądowym na skrzyżowaniu ulic (...), naruszył zasady przewidziane w art. 23 ust. 1 pkt 3 lit b Pord w ten sposób że kierując samochodem marki M. o nr rej. (...) podczas cofania nie zachował szczególnej ostrożności oraz nie upewnił się czy za pojazdem nie znajduje przeszkoda – samochód marki O. o nr rej. (...), w wyniku czego doprowadził do zderzenia z nim, uszkadzając go, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym,

tj. o czyn z art. 86 § 1 k.w. w związku z art. 23 ust. 1 pkt 3 litera b Ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym, (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.)

orzeka:

I.  Obwinionego A. P. w ramach zarzucanego mu czynu uznaje za winnego tego, że w dniu 21 marca 2016r. w W. na drodze publicznej w ruchu lądowym na skrzyżowaniu ulic (...) nie zachowując należytej ostrożności doprowadził do stoczenia się w tył kierowanego przez niego pojazdu marki M. o nr rej. (...), w wyniku czego doprowadził do zderzenia z samochodem marki O. o nr rej. (...) uszkadzając go, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym tym samym wypełnił dyspozycję art. 86 § 1 k.w. i za to skazuje go i wymierza mu karę grzywny w wysokości 500 zł. (pięćset złotych);

II.  Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.604,84 zł. (jeden tysiąc sześćset cztery złote i osiemdziesiąt cztery grosze) tytułem zwrotu kosztów sądowych, w tym kwotę 50 zł. (pięćdziesiąt złotych) tytułem opłaty.

W 1326/16 Sygn. akt IV W 1326/16

UZASADNIENIE

Na podstawie materiału dowodowego ujawnionego w trakcie rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 marca 2016 r. około godziny 12: 50 K. P. (1) jechała samochodem marki O. (...) o nr rej. (...) ul. (...) w kierunku ulicy (...). Gdy dojechała do skrzyżowania ulic (...) sygnalizator świetlny nadawał sygnał czerwony, w związku z tym K. P. (2) zatrzymała swój samochód bezpośrednio za stojącym na czerwonym świetle samochodem ciężarowym marki M. o nr rej. (...), którego kierowcą był A. P.. W miejscu gdzie zatrzymały w/w samochody oczekując na zmianę świateł, znajdował się spadek terenu. W momencie gdy nastąpiła zmiana światła na zielone, wskutek nie zachowania przez kierującego A. P. należytej ostrożności, prowadzony przez niego samochód ciężarowy zaczął się staczać do tyłu bezpośrednio na stojący za nim samochód O. (...). K. P. (1) widząc całą sytuację, nie mogąc wycofać swojego samochodu do tyłu albowiem stały za nim inne pojazdy, użyła klaksonu, żeby zwrócić uwagę kierowcy samochodu ciężarowego. Obwiniony A. P. nie zareagował, w wyniku czego prowadzony przez niego samochód ciężarowy uderzył gniazdem zaczepu holowniczego usytuowanym z tyłu w/w pojazdu w przód maski samochodu marki O. (...), powodując jego uszkodzenia. K. P. (1) ponownie użyła klaksonu, ale A. P. ruszył i odjechał kierując w stronę miejscowości N.. K. P. (3) ruszyła bezpośrednio za samochodem marki M., chcąc dogonić kierowcę w/w pojazdu, w międzyczasie przy użyciu posiadanego telefonu komórkowego wykonała zdjęcie tyłu samochodu ciężarowego, którym poruszał się A. P., utrwalając numer rejestracyjny w/w pojazdu. Ponieważ K. P. (1) nie była w stanie dogonić samochodu ciężarowego, który poruszał się z coraz większą prędkością, zjechała na pobocze aby sprawdzić jakie uszkodzenia powstały w jej samochodzie w wyniku zaistniałego zdarzenia. Uznając, iż nie są to uszkodzenia, które uniemożliwiałyby jej kontynuowania jazdy wróciła do domu. Następnego dnia tj. 22 marca 2016 r. K. P. (1) zgłosiła fakt zaistniałej kolizji drogowej pomiędzy pojazdem marki M. o nr rej. (...), a pojazdem marki O. (...) o nr rej. (...) na Policję, okazując wydrukowane zdjęcie pojazdu, który spowodował uszkodzenia w jej pojeździe na skutek stoczenia się do tyłu, podczas ruszania ze skrzyżowania ulicy (...) w W..

W wyniku prowadzonych w sprawie czynności wyjaśniających ustalono, iż właścicielem samochodu jest R. L. (...) PHU (...) ul. (...), (...)-(...) W., zaś w dniu zdarzenia tj. 21 marca 2016 r. samochodem ciężarowym o nr rej. (...) poruszał się A. P., zatrudniony w firmie na stanowisku kierowcy.

W wyniku przeprowadzonych oględzin samochodu marki O. (...) nr rej. (...) stwierdzono w nim następujące uszkodzenia tj. ślady zadrapań pionowych o różnej długości powłoki lakierniczej zderzaka przedniego, zadrapania w postaci nieregularnych linii pionowych atrapy przedniej „grill”, pęknięcie w górnej części znaczka firmowego (...), wgniecenia i zarysowania maski nad logiem (...) oraz około 20 cm po lewej stronie.

Wydruk (...) firmy (...). z o.o z którego wynika, iż w dniu zdarzenia w przedziale czasowym wskazanym przez pokrzywdzoną, samochód samochodem ciężarowym marki M. o nr rej. (...) poruszał się ulicą (...) skrzyżowanie z ulicą (...).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: zeznań świadków: K. P. (1) (k.3v), zdjęcia załączonego do akt sprawy przez K. P. (1) (k.6), protokołu oględzin samochodu (k.7), dokumentacji fotograficznej (k.8-12), wydruku bazy Policji (k.13-14,20-21), notatki urzędowej (k.15), pisma nadesłanego przez PHU (...) (k.29-31), informacji z (...) w zakresie wpisów w ewidencji kierowców (k.33,61-62), informacji z K. (k.60), płyty CD z monitoringiem (...) (k.63), analizy przebiegu trasy (k.66-67), pisma nadesłanego z firmy (...) Sp. z o.o. (k.95-96), opinii wydanej przez biegłego z zakresu zdarzeń drogowych ( k.98-109).

Obwiniony A. P. w trakcie czynności wyjaśniających nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień (k. 28).

W trakcie rozprawy obwiniony ponownie nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w dniu 21 marca 2016 r. rzeczywiście prowadził pojazd marki M., jednak jak twierdził na przedmiotowym skrzyżowaniu na pewno nie cofał, nie zawracał. Obwiniony twierdził, iż nie było takiej możliwości wykonać takiego manewru, a gdyby coś takiego się wydarzyło stanąłby i próbował wyjaśnić sprawę. Według niego w ogóle nie było takiego zdarzenia o jakim mówi pokrzywdzona. Potwierdził, iż widział zdjęcia, które pokazywała Policja i w O. była porysowana maska. Wyjaśnił, iż w samochodzie marki M. jest hak, gdyby więc doszło do takiego zdarzenia, to samochód zostałby uderzony hakiem, a nie burtą załadowczą, dostałby w zderzak, a nie w maskę. Jego zdaniem każdy ruch samochodu jest rejestrowany przez (...). Obwiniony potwierdził, iż tego dnia pokonywał skrzyżowanie ulic (...) około godziny 12:50, a jak było czerwone światło na skrzyżowaniu, to na pewno się zatrzymywał. Fakt zatrzymania pojazdu jego zdaniem będzie w wydruku z (...)u. Nie wie, czy na wydruku byłoby pokazane cofanie, staczanie się jego pojazdu. Zdaniem obwinionego wykaz (...) rejestruje zatrzymanie się pojazdu, a więc jak stał jego samochód to na pewno jest prędkość 0. Samochód miał tą prędkość 0 na skrzyżowaniu, o ile było to czerwone światło, a jak miał zielone to musiał być w ruchu. Pytany stwierdził, iż nie widział 21 marca 2016 r. samochodu o numerze rejestracyjnym (...). Nie doszło do takiego zdarzenia, aby cofając na skrzyżowaniu uderzył w przód pojazdu marki O. o numerze rej. (...). Nie wie dlaczego K. P. (1) miałaby wskazywać kierowcę pojazdu marki M. o numerze rejestracyjnym (...) jako sprawcę kolizji drogowej z udziałem jej samochodu. (k.70-73)

Sąd zważył co następuje:

Wyjaśnienia obwinionego A. P. zasługiwały na uwzględnienie jedynie w zakresie, w jakim potwierdził, że faktycznie w dniu 21 marca 2016 r. w godzinach około 12: 50 poruszał się samochodem ciężarowym marki M. o nr rej. (...) na skrzyżowaniu ulic (...) w W. albowiem w powyższym zakresie jego twierdzenia korelują z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Jako niewiarygodne sąd ocenił wyjaśniania obwinionego w zakresie w jakim zaprzeczył aby w dniu 21.03.2016r. doszło do kolizji drogowej pomiędzy prowadzonym przez niego samochodem ciężarowym, a pojazdem osobowym prowadzonym przez K. P. (1) oraz aby w wyniku zderzenia obu w/w pojazdów w samochodzie pokrzywdzonej powstały stwierdzone w trakcie oględzin uszkodzenia. Zauważyć należy, iż twierdzenia obwinionego pozostają nie tylko w sprzeczności z zeznaniami pokrzywdzonej, ale co istotne nie wytrzymują one konfrontacji z pisemną opinią biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych oraz z dokumentacją w postaci fotografii wykonanej przez pokrzywdzona przy użyciu telefonu komórkowego w dniu krytycznego zdarzenia.

Zdaniem sadu obwiniony w trakcje rozprawy głównej próbował nieudolnie wyjaśnić, iż za zaistniałe zdarzenie drogowe nie ponosi winy, bowiem nie cofał na skrzyżowaniu i nie widział samochodu marki O. o nr rej. (...). Ponadto jak wskazał gdyby samochód został uderzony hakiem wówczas uszkodzony zostałby zderzak, a nie maska. Dokonując oceny wyjaśnień obwinionego wskazać należy, że istotnie brak jest podstaw do przyjęcia, że obwiniony podjął manewr cofania, jednak z zeznań świadka K. P. (1) w sposób nie budzący wątpliwości wynika, że pojazd w którym znajdował się obwiniony nie podejmował manewru cofania, jednak na skutek niezachowania ostrożności zaczął się staczać do tyłu w momencie gdy nastąpiła zmiana świateł z czerwonego na zielony. Uznać więc należy, iż obwiniony podejmując jazdę po zmianie światła w sposób nieprawidłowy użył sprzęgła co skutkowało stoczeniem się jego samochodu w tył, uszkadzając bezpośrednio za nim stojący pojazd K. P. (1). Fakt ten potwierdzają uszkodzenia samochodu osobowego jak również treść pisemnej opinii biegłego mgr inż. W. P.. Nie zasługiwały na uwzględnienie również wyjaśnienia obwinionego A. P. w zakresie w jakim kwestionuje on okoliczności opisane przez K. P. (1), w jakich miały powstać uszkodzenia pojazdu marki O. (...). Jak bowiem wynika z treści pisemnej opinii biegłego, podczas staczania się samochodu ciężarowego dolna krawędź gniazda zaczepu holowniczego mogła wślizgnąć się pomiędzy kratę wlotu powietrza, a krawędź pokrywy komory silnika samochodu marki O. (...), powodując uszkodzenia opisane w protokole oględzin samochodu. Biegły potwierdził, że uszkodzenia wskazywane przez K. P. (1) mogły powstać w podawanych przez nią okolicznościach, przy zastrzeżeniu że ustawienie gniazda zaczepu było inne niż podczas badania przeprowadzonego w dniu 13 kwietnia 2017 r. ( a więc po ponad roku od krytycznego zdarzenia). Wskazać należy, okoliczność, iż podczas krytycznego zdarzenia w/w gniazdo zaczepu samochodu ciężarowego obwinionego znajdowało się w innym ustawieniu niż podczas oględzin dokonywanych przez w/w biegłego dokumentuje w sposób obiektywny zdjęcie w/w samochodu wykonane przez K. P. (1) bezpośrednio po zdarzeniu. Z w/w zdjęcia ( k. 6) wynika, że gniazdo holownicze w dniu zdarzenia było umocowane równo w stosunku do tyłu pojazdu ciężarowego którym poruszał się obwiniony, podczas gdy na zdjęciach tego samego samochodu wykonanych podczas oględzin dokonywanych przez biegłego, lewa strona w/w gniazda zaczepu jest odchylona do dołu ( k.102- 103), powyższe potwierdza wersję prezentowaną przez pokrzywdzoną, która przy uwzględnieniu powyższej dokumentacji fotograficznej w/w pojazdu uzyskała wsparcie we wnioskach opinii sporządzonej w sprawie przez biegłego.

W tym miejscu wskazać należy, iż nie potwierdziły się także słowa obwinionego, iż każde zatrzymanie prowadzonego przez niego pojazdu, będzie zarejestrowane przez system (...) zamontowany w prowadzonym przez niego samochodzie. Jak bowiem wynika z pisemnej opinii biegłego, który przed jej wydaniem poczynił stosowne w tym zakresie ustalenia u pracownika firmy (...). z o.o z – zamontowany w pojeździe obwinionego system (...) rejestruje jedynie zatrzymania trwające powyżej 60 sekund. Tym samym mając na uwadze cykl zmiany świateł, który nie trwa 60 sekund, okoliczność zatrzymania pojazdu obwinionego na skrzyżowaniu ul. (...) nie mógł zostać zarejestrowany.

Mając powyższe okoliczności na uwadze w ocenie sądu złożone przez obwinionego wyjaśnienia stanowią jedynie przyjętą przez niego linię obrony, podyktowaną chęcią uniknięcia odpowiedzialności za spowodowane wykroczenie drogowe, która to jednak linia obrony, w zderzeniu z pozostałym materiałem dowodowym nie mogła się ostać.

Jako wiarygodne sąd ocenił zeznania K. P. (1) co do okoliczności przebiegu i skutków kolizji do jakiej doszło z pojazdem kierowanym przez obwinionego A. P.. Zdaniem sądu w/w w złożonych zeznaniach w sposób logiczny, a zarazem przekonujący przedstawiła okoliczności związane z zaistnieniem wykroczenia drogowego popełnionego przez obwinionego, a jej zeznania znajdują w powyższym zakresie potwierdzenie w treści pisemnej opinii sporządzonej przez biegłego z zakresu rekonstrukcji zdarzeń drogowych. Pokrzywdzona konsekwentnie w toku całego postępowania wskazywała, iż do kolizji doszło w sytuacji gdy znajdowała się na skrzyżowaniu ulic (...) i oczekiwała na zmianę świateł z czerwonego na zielone. Gdy nastąpiła zmiana sygnału świetlnego na zielony stojąca przed nią ciężarówka stoczyła się do tyłu uszkadzając przód jej samochodu. Sąd uznał, iż jej zeznania w logiczny i usystematyzowany sposób opisują zaistniałe zdarzenie, tak jak zostały zapamiętane przez pokrzywdzoną, a przedstawiana przez nią wersja została pozytywnie zweryfikowana pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Co więcej obwiniony był dla pokrzywdzonej osobą obcą, nie pozostającą w żadnym konflikcie, brak jest w sprawie dowodów które wskazywałyby by pokrzywdzona miała jakiekolwiek powody aby bezpodstawnie pomawiać obwinionego o zachowanie którego by się nie dopuścił, w szczególności, iż bezpośrednio po zdarzeniu wykonała ona zdjęcie samochodu, który spowodował kolizję utrwalając w ten sposób numer rejestracyjny pojazdu, a okoliczność obecności w/w pojazdu w dniu zdarzenia w miejscu gdzie do w/w kolizji doszło została następnie potwierdzona przez system (...) w w/w samochodzie zamontowany.

W toku postępowania dopuszczono także dowód z opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji zdarzeń drogowych celem stwierdzenia, czy uszkodzenia pojazdu marki O. (...) o nr rej. (...) oraz dokonane oględziny pojazdu M. o nr rej. (...) umożliwiają ustalenie czy doszło do kolizji drogowej obu pojazdów oraz ustalenie czy uszkodzenia w samochodzie O. (...) mogły powstać w okolicznościach przedstawionych przez K. P. (1). Biegły odpowiadając na pytania sądu wskazał, że w sytuacji w której system (...) nie rejestruje zatrzymania pojazdu trwającego poniżej 60 sekund- nie można wykluczyć, że doszło do kolizji samochodu marki M. nr rej. (...) z samochodem marki O. (...) o nr rej. (...), zastrzegając, że do powstania uszkodzeń opisanych w protokole oględzin pojazdu, którym poruszała się K. P. (1), mogło dojść wówczas gdy ustawienie gniazda zaczepu było inne niż podczas dokonanych przez biegłego oględzin dokonanych w dniu 13 kwietnia 2017 r. albo też samochód pokrzywdzonej stał przednim prawym kołem w koleinie i był skierowany skosem w lewo pod kątem ok. 15 stopni w stosunku do osi samochodu M.. Wnioski płynące z powyższej opinii sąd w pełni podziela, albowiem biegły sporządził opinię w sposób rzetelny, rzeczowy, odwołując się w opinii do swych wiadomości specjalnych. Natomiast okoliczność, iż między zaistniałym zdarzeniem a oględzinami pojazdu wykonanymi przez biegłego doszło do zmiany usytuowania gniazda zaczepu – została przez sąd pozytywnie zweryfikowana poprzez zestawienia dokumentacji fotograficznej sporządzonej przez pokrzywdzona, z dokumentacją sporządzoną przez biegłego co zostało omówione powyżej.

Odnośnie pozostałych dowodów zgromadzonych w sprawie zaliczonych w poczet materiału dowodowego na podstawie art. 76 § 1 k.p.w., w postaci między innymi protokołu oględzin samochodu (k.7), dokumentacji fotograficznej (k.8-12), wydruku bazy Policji (k.13-14,20-21), wydruków (...)Sąd uwzględnił je przy ustalaniu stanu faktycznego nie znajdując podstaw do zakwestionowania ich autentyczności, ani prawdziwości zawartych w nich treści.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego Sąd uznał, iż wina obwinionego A. P. odnośnie zarzucanego mu czynu nie budzi żadnych wątpliwości, a polega na tym, iż w dniu 21 marca 2016r. w W. na drodze publicznej w ruchu lądowym na skrzyżowaniu ulic (...) nie zachowując należytej ostrożności doprowadził do stoczenia się w tył kierowanego przez niego pojazdu marki M. o nr rej. (...), w wyniku czego doprowadził do zderzenia z samochodem marki O. o nr rej. (...) uszkadzając go czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję art.. 86 § 1 k.w.

Na podstawie art. 86 § 1 k.w. odpowiada sprawca, który nie zachowując należytej ostrożności, powoduje zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Według utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego przez zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym rozumieć należy zarówno reguły zawarte w przepisach określających porządek poruszania się na szlakach komunikacyjnych i zachowanie się w typowych dla ruchu sytuacjach lub wyrażone przez przyjęte oznakowanie, oświetlenie i sygnalizację, jak i reguły nieskodyfikowane w sposób szczegółowy, a wynikające z wyżej wymienionych przepisów oraz istoty bezpieczeństwa w ruchu, które muszą znaleźć zastosowanie wszędzie tam, gdzie nie ma sprecyzowanego przepisu (uchwała SN z 28 lutego 1975 r., V KZP 2/74, OSNKW 1975, nr 3-4, póz. 33). Podstawową zasadą w ruchu drogowym jest obowiązek uczestnika ruchu i innej osoby znajdującej się na drodze zachowania ostrożności albo – gdy ustawa tego – szczególnej ostrożności, unikania wszelkiego działania, które mogłyby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Jak wskazano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 16 lipca 1976 r., VI KRN 135/76 (OSNKW 1976, nr 10-11, poz 130), każdy kierowca jest obowiązany do prowadzenia pojazdu samochodowego z należytą ostrożnością, a więc do przedsiębrania takich czynności, które godnie ze sztuką i techniką prowadzenia pojazdów samochodowych są obiektywnie niezbędne do zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a także do powstrzymywania się od czynności które mogą to bezpieczeństwo zmniejszyć.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż obwiniony A. P. swoim zachowaniem przypisanym mu w wyroku popełnił wykroczenie drogowe z art. 86§1 k.k. albowiem nie zachowując należytej ostrożności wymaganej przez przepisy ruchu drogowego doprowadził do zderzenia z pojazdem pokrzywdzonej tym samym spowodował zagrożenia w ruchu drogowym.

Przy wymiarze kary jako okoliczność obciążającą sąd potraktował wcześniejszą karalność obwinionego za wykroczenia drogowe (informacja z (...) k. 61).

Mając na uwadze powyższe okoliczności sąd wymierzył obwinionemu karę 500 złotych grzywny, uznając ją za adekwatną zarówno do stopnia winy jak i stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu, jak również realizującą swoje w zakresie zapobiegawczego i wychowawczego oddziaływania na osobę obwinionego, ponadto za sprawiedliwą w odczuciu społecznym.

W ocenie Sądu wymierzona grzywna uwzględnia również, zgodnie z art.24 § 3 k.w. dochody oraz sytuację majątkową, rodzinną i osobistą obwinionego. Obwiniony A. P. w chwili obecnej uzyskuje miesięczny dochód w wysokości 1500-1600 złotych netto, posiada na utrzymaniu dwójkę dzieci żonę, jest właścicielem dwóch samochodów. W tej sytuacji, zapłata grzywny w wysokości 500 złotych jest dla niego w pełni możliwa i nie zagraża egzystencji ani obwinionego, ani jego rodziny. Orzeczona kara uświadomi obwinionemu wagę i znaczenie naruszonych przez niego przepisów oraz konieczność ostrożnej i uważnej jazdy w ruchu drogowym, w efekcie zaś zapobiegnie popełnianiu przez obwinionego kolejnych wykroczeń drogowych. Tym samym zostaną spełnione określone w art. 33 § 1 k.w. cele kary.

O kosztach postępowania sąd orzekł stosownie do dyspozycji art. 118 § 1 k.p.w. w zw. z art. 119 k.p.w. w zw. z art. 627 k.p.k. nie znajdując w sprawie niniejszej przesłanek, które uzasadniałyby zwolnienie obwinionego od ich zapłaty na rzecz Skarbu Państwa.

Z tych wszystkich względów, orzeczono jak w wyroku.