Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Północ w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 02 marca 2017r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Religa

Protokolant: Katarzyna Łuczak

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 02 marca 2017r.

sprawy

1. A. L.

syna M. i K. z d. K.

ur. (...) w W.

2. E. Z.

syna W. i S. z d. R.

ur. (...) w W.

oskarżonych o to, że:

w dniu 26 maja 2016 roku w W., przy Al. (...), na terenie D. P., działając wspólnie i w porozumieniu, dokonali rozboju na osobie D. D. (1) w ten sposób, że używając przemocy w postaci duszenia, w wyniku zastosowania której pokrzywdzony osunął się na podłoże, zabrali w celu przywłaszczenia mienie w postaci torby skórzanej marki V. o wartości około 500 złotych z jej zawartością tj. laptopem firmy (...), 15 – calowym, koloru czarnego o wartości 2450 złotych, czarnym kalkulatorem do zdalnego generowania haseł dostępu do sieci C., dwoma kartami dostępu do budynków C., tabletem L. (...), 7 – calowym o wartości 459 złotych z kartą SIM L. o numerze (...) z numerem abonenckim: 729 395 010, znajdującym się na czarnym etui firmy (...), a nadto portfelem, w którym znajdowały się karty bankomatowe: debetowa (...) Banku (...) S.A., kredytowa (...) Banku (...) S.A., kredytowa (...) Banku (...) S.A. wydane na dane D. D. (1) oraz prawo jazdy i dowód osobisty D. D. (2), a nadto W. Karta Miejska na jego dane, ponadto dwie pary słuchawek do telefonu marki S. oraz marki S. o łącznej wartości 15 złotych, pendrive koloru zielonego o pojemności 2 GB i wartości 10 złotych, czym działali na szkodę D. D. (1) i C. Bank (...) z siedzibą w W., powodując łączne straty na sumę 3444zł,

tj. o czyn z art. 280 § 1 k.k.

orzeka

I.  oskarżonego A. L. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 280 § 1 k.k. skazuje go a na podstawie art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 37b k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 2 (dwóch) lat ograniczenia wolności, z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

II.  oskarżonego E. Z. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 280 § 1 k.k. skazuje go a na podstawie art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 37b k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności, z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

III.  na podstawie art. 63 § 1 i 5 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu A. L. okres rzeczywistego pozbawienia wolności tj. od dnia 06 września 2016r. godz. 06:05 do dnia 07 września 2016r. godz. 15:55 zaś oskarżonemu E. Z. od dnia 07 września 2016r. godz. 07:50 do dnia 07 września 2016r. godz. 15:30;

IV.  zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa kwoty po 428zł (czterysta dwadzieścia osiem złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych, w tym kwoty po 360zł (trzystu sześćdziesięciu złotych) tytułem opłaty.

Sygn. akt IV K 1147/16

UZASADNIENIE

Prokuratura Rejonowa W. P. w W. skierowała do tut. Sądu przeciwko A. L. wniosek w trybie art. 335 § 1 k.p.k. o skazanie bez przeprowadzenia rozprawy, w którym zarzuciła w/w, że w dniu 26 maja 2016 roku w W., przy Al. (...), na terenie D. P., działając wspólnie i w porozumieniu, dokonali rozboju na osobie D. D. (1) w ten sposób, że używając przemocy w postaci duszenia, w wyniku zastosowania której pokrzywdzony osunął się na podłoże, zabrali w celu przywłaszczenia mienie w postaci torby skórzanej marki V. o wartości około 500 złotych z jej zawartością tj. laptopem firmy (...), 15 – calowym, koloru czarnego o wartości 2450 złotych, czarnym kalkulatorem do zdalnego generowania haseł dostępu do sieci C., dwoma kartami dostępu do budynków C., tabletem L. (...), 7 – calowym o wartości 459 złotych z kartą SIM L. o numerze (...) z numerem abonenckim: 729 395 010, znajdującym się na czarnym etui firmy (...), a nadto portfelem, w którym znajdowały się karty bankomatowe: debetowa (...) Banku (...) S.A., kredytowa (...) Banku (...) S.A., kredytowa (...) Banku (...) S.A. wydane na dane D. D. (1) oraz prawo jazdy i dowód osobisty D. D. (2), a nadto W. Karta Miejska na jego dane, ponadto dwie pary słuchawek do telefonu marki S. oraz marki S. o łącznej wartości 15 złotych, pendrive koloru zielonego o pojemności 2 GB i wartości 10 złotych, czym działali na szkodę D. D. (1) i C. Bank (...) z siedzibą w W., powodując łączne straty na sumę 3444zł, tj. o czyn z art. 280 § 1 k.k.

Z uwagi na okoliczność, iż wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku złożony przez oskarżonego A. L. dotyczył wyroku wydanego w trybie art. 335 § 1 k.p.k, Sąd zgodnie z treścią art. 424 § 3 k.p.k. ograniczył zakres uzasadnienia jedynie do wyjaśnienia podstawy prawnej i rozstrzygnięcia o karze, oraz zgodnie z treścią art. 423 § 1a k.p.k. do części wyroku dotyczącej tego oskarżonego.

Należy wskazać, że oskarżony A. L. w żaden sposób nie kwestionował postawionego mu zarzutu opisując w złożonych wyjaśnieniach swoją rolę oraz sposób w jaki wszedł w posiadanie nie należącego do niego mienia a zatem przyznając, że wypełnił znamiona przypisanego mu czynu, złożył wyjaśnienia zgodne z ustalonym stanem faktycznym, oraz wystąpił z wnioskiem o wymierzenie mu bez dalszego postępowania dowodowego zaproponowanej przez oskarżyciela publicznego kary, którą Sąd uwzględnił. Złożone przez oskarżonego wyjaśnienia są wiarygodne i logiczne, oraz pokrywają się z pozostałym materiałem dowodowym zawartym w aktach sprawy, w szczególności z treścią zeznań złożonych przez przesłuchanego w przedmiotowej sprawie pokrzywdzonego D. D. (1) oraz protokołu okazania osoby. Sąd dał zatem w pełni wiarę złożonym przez oskarżonego wyjaśnieniom, gdyż w świetle całości materiału dowodowego, pozwalają one na ustalenie stanu faktycznego sprawy i uznanie, że okoliczności czynu popełnionego przez oskarżonego nie budzą żadnych wątpliwości. W tym stanie rzeczy możliwe było zatem wydanie wyroku skazującego w trybie art. 335 § 1 k.p.k. Biorąc pod uwagę w/w okoliczności Sąd przychylił się tym samym do wniosku złożonego przez oskarżyciela publicznego uzgodnionego z oskarżonym w przedmiocie wydania wyroku skazującego bez przeprowadzania postępowania dowodowego uznając, iż zasługuje on na uwzględnienie, albowiem postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nie przeprowadzania rozprawy. Jednocześnie Sąd wkraczając w merytoryczną treść wniosku wziął pod uwagę okoliczności łagodzące jak i przemawiające na niekorzyść oskarżonego, mając na uwadze fakt, by zawarta we wniosku propozycja co do kary rażąco nie naruszała dyrektyw wymiaru kary.

Reasumując, mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wina oskarżonego A. L. odnośnie czynu z art. 280 § 1 k.k., oraz zamiar jego popełnienia nie budzą jakichkolwiek wątpliwości. Zgromadzony i ujawniony materiał dowodowy w sprawie bezsprzecznie wskazuje na to, iż oskarżony działając wspólnie i w porozumieniu z E. Z. wypełnił znamiona zarzucanego mu przestępstwa rozboju. W ujęciu art. 280 § 1 k.k. przestępstwo rozboju polega bowiem na kradzieży popełnionej przy użyciu przemocy wobec osoby lub, groźby natychmiastowego jej użycia, albo przez doprowadzenie człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Przez przemoc wobec osoby należy rozumieć zastosowanie bezpośredniej przemocy fizycznej skierowanej na ciało człowieka w celu uniemożliwienia lub pokonania oporu, aby następnie dokonać kradzieży (np. bicie, kopanie, duszenie, obezwładnienie i związanie itp.). Niewątpliwie zachowanie oskarżonego A. L. w przedmiotowym przypadku charakteryzuje tego typu zachowanie. Nie ulega bowiem żadnej wątpliwości, że oskarżony A. L. działając wspólnie i w porozumieniu z E. Z. dokonał rozboju na D. D. (1) w ten sposób, że używając przemocy w postaci duszenia, w wyniku zastosowania której pokrzywdzony osunął się na podłoże, zabrał w celu przywłaszczenia mienie w postaci torby skórzanej marki V. o wartości około 500 złotych z jej zawartością tj. laptopem firmy (...), 15 – calowym, koloru czarnego o wartości 2450 złotych, czarnym kalkulatorem do zdalnego generowania haseł dostępu do sieci C., dwoma kartami dostępu do budynków C., tabletem L. (...), 7 – calowym o wartości 459 złotych z kartą SIM L. o numerze (...) z numerem abonenckim: 729 395 010, znajdującym się na czarnym etui firmy (...), a nadto portfelem, w którym znajdowały się karty bankomatowe: debetowa (...) Banku (...) S.A., kredytowa (...) Banku (...) S.A., kredytowa (...) Banku (...) S.A. wydane na dane D. D. (1) oraz prawo jazdy i dowód osobisty D. D. (2), a nadto W. Karta Miejska na jego dane, ponadto dwie pary słuchawek do telefonu marki S. oraz marki S. o łącznej wartości 15 złotych, pendrive koloru zielonego o pojemności 2 GB i wartości 10 złotych, czym działał na szkodę D. D. (1) i C. Bank (...) z siedzibą w W., powodując łączne straty na sumę 3 444zł.

Żadnej wątpliwości nie budzi przy tym okoliczność, iż oskarżony A. L. działał wspólnie i porozumieniu ze współoskarżonym. Zgodnie bowiem ze złożonymi wyjaśnieniami czynnie uczestniczył w użyciu przemocy wobec pokrzywdzonego, przywłaszczeniu należących do niego mienia oraz brał udział w podziale tak uzyskanym łupem. Nie można też zapominać, że oskarżony A. L. już samą swoją obecnością i zachowaniem powodował zwiększone poczucie zagrożenia u pokrzywdzonego. Warte podkreślenia jest także i to, że zgodnie z treścią złożonych wyjaśnień nie zrobił nic, by nakazać współoskarżonemu aby odstąpił od tego czynu. Przeciwnie będąc na miejscu zdarzenia aprobował to zachowanie, a tym samym utożsamiał się z jego działaniem, traktując je jako swoje. Co za tym idzie, popełnił go na wspólny rachunek.

Przy wymiarze kary jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował wysoką społeczną szkodliwość popełnionego przestępstwa, oraz działanie z niskich pobudek, bez racjonalnego powodu. W przedmiotowym przypadku doszło także do użycia przemocy, a nie jedynie groźby jej natychmiastowego użycia.

Na korzyść Sąd uznał brak uprzedniej karalności oskarżonego (k. 136). Okolicznością łagodzącą jest przyznanie się oskarżonego A. L. do winy i wyrażenie zgody na skazanie bez rozprawy co w konsekwencji doprowadziło do wcześniejszego i sprawniejszego zakończenia postępowania.

Mając na uwadze powyższe Sąd zgodnie ze złożonym wnioskiem w trybie art. 335 § 1 k.p.k. wymierzył oskarżonemu A. L. za zarzucany mu czyn przy zastosowaniu art. 37b k.k. karę w wysokości 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 2 lat ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara dwóch miesięcy pozbawienia wolności i dwóch lat ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze trzydziestu godzin w stosunku miesięcznym, uwzględnia wszystkie wyżej wymienione okoliczności, jest adekwatna do wagi czynu oskarżonego, stopnia jego winy, oraz stopnia społecznej szkodliwości czynu. Kara ta będzie zgodna ze społecznym poczuciem sprawiedliwości i osiągnie właściwy skutek wychowawczy wobec oskarżonego, a nadto będzie sprawiedliwa w odczuciu społecznym. Kara ta będzie również odpowiednia do realizacji zarówno sprawiedliwościowego jak i prewencyjnego celu kary. Ma także na uwadze wobec zagrożenia jakie stwarza oskarżony dla porządku prawnego potrzebę jego przynajmniej czasowej izolacji i uniemożliwienia mu dalszego popełniania przestępstw oraz zapewni jego prawidłową resocjalizację. Nie może bowiem budzić jakiejkolwiek wątpliwości okoliczność, iż oskarżony A. L. nie zasługuje na skorzystanie z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary. W ocenie Sądu osobowość oskarżonego, powód oraz sposób popełnienia przez niego przestępstwa świadczy o dużym stopniu jego demoralizacji i braku poszanowania dla obowiązujących norm porządku prawnego. Zarzucany oskarżonemu czyn charakteryzuje się także wysoką szkodliwością społeczną. Z tego też powodu ze względu na osobowość oskarżonego, mając przy tym na uwadze zagrożenie jakie może on stwarzać dla porządku prawnego w ocenie Sądu zachodzi konieczność osadzenia oskarżonego. W tym stanie rzeczy przebywanie oskarżonego w zakładzie karnym a następnie wykonanie przez niego nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne właściwie uzmysłowi mu wagę popełnionego czynu, naganność swojego postępowania, jednocześnie uświadamiając mu nieuchronność kary. Również względy zarówno sprawiedliwościowe jak i wymogi ochrony społeczeństwa przed przestępczością sprzeciwiają się przy tego typu przestępstwach orzekaniu kar łagodniejszych. Oskarżony podczas pobytu w izolacji a następnie podczas wykonywania prac społecznych będzie miał wystarczająco dużo czasu, by dojść do właściwych przemyśleń odnośnie opłacalności podjętego postępowania.

Na poczet orzeczonej kary stosownie do dyspozycji art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu A. L. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w niniejszej sprawie od dnia 06 września 2016 r. godz. 06:05 do dnia 07 września 2016 r. godz. 15:55.

O kosztach sądowych w tym opłaty Sąd orzekł na podstawie art. 627 k.p.k. uznając, iż obecna sytuacja finansowa oskarżonego, nie uzasadnia zwolnienia go od obowiązku ich poniesienia