Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Północ w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie IV Wydział Karny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Religa

Protokolant: Łukasz Gajowniczek

w obecności Prokuratora: Aleksandry Krasuska-Szewczak

po rozpoznaniu w dniach: 29.10.2015r., 22.12.2015r., 12.04.2016r., 13.06.2016r. sprawy B. K. syna W. i A. urodz. (...) w K.;

oskarżonego o to, że:

w dniu 21 stycznia 2008r. w W. przy ul. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) Bank SA z siedzibą we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2631, 85 zł w ten sposób, ze złożył nierzetelne pisemne oświadczenie o zatrudnieniu i wysokości osiąganych dochodów w Agencji Ochrony (...) z siedzibą w E. mające istotne znaczenie dla osiągnięcia ww. wsparcia finansowego i zawarł w dniu 21 stycznia 2008r. umowę kredytu nr KGP (...), wprowadzając pracownika banku w błąd co do zamiaru i możliwości spłaty powyższego kredytu, po czym nie wywiązał się z niniejszej umowy tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk;

orzeka:

1.  Oskarżonego B. K. uznaje w ramach zarzuconego mu czynu za winnego tego, że w dniu 21 stycznia 2008r. w W. na ul. (...) w celu uzyskania kredytu w placówce (...) Bank SA z siedzibą we W. złożył nierzetelne pisemne oświadczenie dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania ww. wsparcia finansowego tj. dotyczące rodzaju zawieranych z pracodawcą umów, przy zawarciu umowy kredytu nr KGP (...) na kwotę 2.631,85 złotych tj. czynu z art. 297 § 1 kk i za to na podst. art. 297 § 1 kk skazuje oskarżonego na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  Na podst. art. 69 § 1 i 2 kk, 70 § 1 kk wykonanie orzeczonej kary warunkowo zawiesza na okres 1 (jednego) roku próby;

3.  Na podst. art. 44 § 1 kk orzeka przepadek poprzez pozostawienie w aktach sprawy dowodów rzeczowych w postaci dokumentacji bankowej – k. 50-54 akt sprawy;

4.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy adw. R. D. kwotę 840 (osiemset czterdzieści ) złotych oraz należny podatek VAT tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego z urzędu;

5.  Zwalnia oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa;

Sygn. akt IV K 658/14

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 stycznia 2008 r. do firmy (...) zajmującej się pośrednictwem finansowym, kredytami i finansowaniem mieszczącej się przy ul. (...) w W. zgłosił się B. K. w związku z zainteresowaniem uzyskania kredytu gotówkowego w (...) Bank S.A. W tym samym dniu złożył wniosek o udzielenie kredytu gotówkowego w wysokości 2 631,85 zł., do którego jednocześnie załączył nierzetelne pisemne oświadczenie mające istotne znaczenie dla uzyskania tego kredytu tj. oświadczenie w którym znajdował się zapis, iż jest zatrudniony w firmie (...) na podstawie umowy o pracę na czas określony od dnia 05 maja 2007 r. do 31 października 2014r. ze średnim miesięcznym wynagrodzeniem z ostatnich trzech miesięcy w wysokości 1 500zł netto. Okoliczność ta nie była zgodna z prawdą albowiem w tym czasie B. K. nie był zatrudniony w (...) Spółka z o.o.” na umowę o pracę na minimalny okres 3 miesięcy albowiem od 02 października 2007r. do 31 października 2007r. świadczył pracę w w/w firmie na umowę zlecenie. Z tego powodu nie otrzymałby kredytu ponieważ minimalny okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u ostatniego pracodawcy wymagany przez (...) Bank S.A. wynosił 3 miesiące. Pracownik Banku nie weryfikował jednak danych wskazanych przez B. K. i w wyniku przedłożonej przez niego dokumentacji, decyzja o przyznaniu kredytu okazała się pozytywna. W dniu 21 stycznia 2008 r. pomiędzy (...) Bank S.A. z siedzibą we W. przy ul. (...), a B. K. została zawarta umowa kredytowa o nr KGP\ (...), na podstawie której to umowy (...) Bank S.A. udzielił B. K. kredytu gotówkowego w wysokości 2 631,85 zł. Zgodnie z harmonogramem spłat kredytu doręczonego B. K. po uruchomieniu kredytu uzyskaną kwotę należało spłacić w dwudziestu czterech miesięcznych ratach płatnych w terminach określonych w harmonogramie rat. W dniu 14 lutego 2008r. pracodawca tj. (...) Spółka z o.o.” rozwiązał stosunek pracy z B. K. bez zachowania okresu wypowiedzenia. Powyższa okoliczność spowodowała, iż B. K. z przyjętego na siebie zobowiązania wynikającego z zawartej umowy kredytowej nie wywiązał się i nie spłacił w terminie wymagalnych rat otrzymanego kredytu. Na poczet zadłużenia wynikającego z umowy na konto banku wpłynęła w ratach jedynie kwota 374,04zł.

Na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 28 września 2009r. (...) Bank S.A. przeniósł wierzytelność wynikającą z niespłaconej umowy na firmę (...) S.A. W dniu 10 maja 2012r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym nakazując B. K. zapłatę wymaganej przez (...) S.A. kwoty pieniężnej wynikającej z zawartej umowy kredytowej, zaś w dniu 28 czerwca 2012r. Sąd ten nadał w/w nakazowi zapłaty klauzulę wykonalności.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: zeznania świadków R. M. (1) (k. 46 - 47); J. K. (k. 84, 155); częściowe wyjaśnienia oskarżonego B. K. (k. 119, 323 - 325); zawiadomienie o przestępstwie (k. 2 - 5); umowę kredytu wraz z załącznikami (k. 6 - 15); nakaz zapłaty (k. 14); postanowienie (k. 15); dokumentację z F. (...) (k. 16 - 23); umowę przelewu (k. 24 - 26); dokumentację bankową (k. 50 - 57); pismo ZUS (k. 78); pismo z J. (k. 79); umowę o pracę (k. 122 - 124); świadectwo pracy (k. 125); dokumenty z F. (...) (k. 175 - 176); pismo z E. (k. 277); dowody wpłat (k. 278 - 279); pismo z J. Sp. z.o.o (k. 284 - 285); oraz na podstawie pisma z dnia 13.06.2016 r. Zeznania J. P. (k. 326) miały mniejsze znaczenie

Oskarżony B. K. przesłuchany na rozprawie (k. 323 – 325) wyjaśnił, że składał wniosek kredytowy w małej placówce bankowej okazując dowód osobisty oraz załączając oświadczenie od pracodawcy. Oznajmił, że była to umowa o pracę do 2017r. w agencji ochrony (...). Nadmienił, że w wyniku przedłożonych dokumentów uzyskał wsparcie finansowe w wysokości około 2 000zł. Po spłacie jednej raty w wysokości 100zł stracił pracę i do dziś nie pracuje utrzymując się z zasiłku z MOPS - u w wysokości 250zł oraz z banku żywności co powoduje, że nie jest w stanie spłacić zaciągniętego zobowiązania. Oskarżony oznajmił nadto, że wobec złego stanu zdrowia żaden pracodawca nie chce go zatrudnić. Powiedział także, że został zwolniony z pracy w związku z redukcją pracowników oraz z uwagi na przyjście do pracy po spożyciu alkoholu dodając, że gdyby wiedział, że zostanie zwolniony to nie wziąłby kredytu. Sugerował się tym, iż posiada pracę na czas określony do 2017r. zaś okres spłaty kredytu wynosił 2 lata. Wyjaśnił, że w (...) Spółka z o.o.” pracował na umowę zlecenie, która później przemieniła się w umowę o pracę. Nie pamiętał dokładnie daty zmiany umowy. Oznajmił, że u pracodawcy tego zarabiał w granicach 1 500zł tj. 1 000zł z umowy o pracę zaś resztę z umowy zlecenie.

Sąd zważył co następuje:

Zarówno wina oskarżonego B. K. jak i okoliczności popełnienia przez niego przypisanego mu przestępstwa nie budzą jakichkolwiek wątpliwości. Świadczą o tym zeznania przesłuchanych w przedmiotowej sprawie świadków, które w powiązaniu z pozostałym zgromadzonym materiałem nieosobowym tworzą jasny obraz zdarzenia.

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania inspektora ds. windykacji w firmie (...) tj. R. M. (2) (k. 46 - 47). Świadek przedstawił okoliczności w jakich firma (...) stała się właścicielem wierzytelności wynikającej z niespłaconej umowy kredytowej zawartej z (...) Bank S.A. przez oskarżonego. Nadto w sposób przejrzysty opisał zarówno miejsce jak i czynniki, w wyniku których doszło do zawarcia w dniu 21.01.2008 r. tej umowy. A zatem zarówno te dotyczące złożenia przez oskarżonego w dniu 21.01.2008 r. dokumentacji kredytowej i w tym samym dniu zawarcia samej umowy, jak i okoliczności związanych z nie wywiązywaniem się przez oskarżonego B. K. z przyjętego zobowiązania tj. braku spłaty w terminie wymagalnych rat otrzymanego kredytu. Zeznania świadka są nie tylko logiczne i przekonywujące, ale także znajdują odzwierciedlenie w znajdującej się w aktach sprawy dokumentacji kredytowej oskarżonego.

Zeznania świadka J. K. (k. 84, 155) Sąd uznał za zgodne z prawdą. J. K. w oparciu o zgromadzoną w (...) Bank S.A. dokumentację podobnie jak świadek R. M. (2) potwierdził, że oskarżony zawarł z w/w Bankiem umowę kredytową o nr KGP\ (...) w placówce firmy (...) mieszczącej się przy ul. (...) w W.. Co więcej z treści zeznań złożonych przez świadka wynika, że dane zawarte w zaświadczeniu pracodawcy o zatrudnieniu i zarobkach miały istotne znaczenie dla uzyskania kredytu i w przypadku przekazania przez oskarżonego innych danych jego zdolność kredytowa oceniana byłaby na nowo. Zeznania świadka są wiarygodne, korelują z treścią zeznań złożonych przez R. M. (2) znajdując potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy.

Żadnych wątpliwości wobec ich autentyczności oraz stwierdzonych nimi okoliczności nie budzi zgromadzona w sprawie dokumentacja (umowa kredytu wraz z załącznikami k. 6 – 15, dokumentacja bankowa k. 50 - 57). Z powyższych dokumentów których autentyczności nie kwestionował również sam oskarżony wynika, iż w dniu 21 stycznia 2008r. B. K. zawarł umowę o kredyt gotówkowy nr KGP\ (...) z (...) Bank S.A. w wyniku której udzielony został mu kredyt w wysokości 2 631,85 zł który miał zostać spłacony w dwudziestu czterech miesięcznych ratach płatnych w terminach określonych w dołączonym do umowy przez Bank harmonogramie rat, z którego to zobowiązania oskarżony się nie wywiązał.

Pismo z ZUS (k. 78), pismo z J. (k. 79), umowa o pracę (k. 122 - 124), oraz świadectwo pracy (k. 125) dowodzą, że oskarżony B. K. zatrudniony był w firmie (...) Sp. z o.o. w charakterze pracownika ochrony fizycznej na umowę o pracę w okresach od 05 lipca 2007r. do 30.09.2007r. oraz od 01.11.2007r. do 14 lutego 2008r. który przedzielony był jednak świadczeniem przez oskarżonego pracy na umowę zlecenie co miało miejsce od 02 października 2007r. do 31 października 2007r. Powyższe prowadzi do pewnego przekonania, że oskarżony chcąc uzyskać kredyt przedłożył nierzetelne pisemne oświadczenie dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania w.w. wsparcia finansowego tj. wskazał, że jest zatrudniony w firmie (...) Sp. z o.o. na umowę o pracę na czas określony od dnia 05 maja 2007 r. do 31 października 2014r. co nie było zgodne z prawdą. Okoliczność ta miała jednocześnie niebagatelne znaczenie w kwestii uzyskania przez oskarżonego kredytu. Jak wynika bowiem z informacji nadesłanej przez (...) Bank S.A. (pismo z dnia 13.06.2016 r.) w tamtym okresie czasu wymagany przez Bank minimalny okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u ostatniego pracodawcy wynosił trzy miesiące. Ponieważ pomiędzy okresami pracy zawartymi w umowach okazanych przez oskarżonego znajdowała się przerwa na umowę zlecenie i późniejsza umowa o pracę nie przekroczyła minimalnego okresu trzech miesięcy oskarżony nie otrzymałby kredytu. Jednocześnie z treści pisma nadesłanego przez Bank wynika, że minimalna kwota jaka była wówczas wymagana i jaką dany klient powinien otrzymywać w ramach wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę na czas określony lub nieokreślony pod warunkiem że data końca okresu zatrudnienia wypada co najmniej jeden miesiąc później niż płatność ostatniej raty kredytu, wynosiła 582,66zł. Biorąc tym samym pod uwagę zarobki jakie oskarżony otrzymywał za świadczoną prze siebie pracę co bezpośrednio wynika z treści umów z pracodawcą wymóg ten bez wątpienia B. K. spełniał.

Sąd wyjaśnienia oskarżonego B. K. (k. 119, 323 - 325) uznał za wiarygodne jedynie w zakresie w jakim pokrywają się one z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy. Oskarżony o ile bowiem nie przyznał się do winy to jednak nie kwestionował, że po przedłożeniu dokumentacji oraz złożeniu oświadczenia, uzyskał kredyt gotówkowy w (...) Bank S.A. Nadto po okazaniu, rozpoznał podpisaną przez siebie umowę kredytową stwierdzając, że na wszystkich kartach umowy i oświadczeniu kredytobiorcy widnieją jego autentyczne, własnoręczne podpisy. Nie negował także, że pracował w firmie (...) Sp. z o.o. i że świadczył pracę u tego pracodawcy do lutego 2008r. kiedy to został zwolniony. Wyjaśnienia złożone przez oskarżonego w tej części korelują z zeznaniami przesłuchanych świadków wzajemnie uzupełniając się z pozostałym materiałem dowodowym zawartym w aktach, w szczególności z przedłożoną w (...) Bank S.A. przez oskarżonego dokumentacją dotyczącą zawartej w dniu 21.01.2008 r. przez (...) Bank S.A. z oskarżonym umowy o kredyt gotówkowy o nr KGP\ (...) tworząc tym samym jasny obraz zdarzenia. Nie jest natomiast wiarygodna ta część wyjaśnień oskarżonego, w których twierdził, że udał się do (...) Bank S.A. mającego znajdować się w E. a nadto, że był zatrudniony w firmie (...) Sp. z o.o. na umowę o pracę na czas określony od 01 listopada 2007r. do 2014 roku. Z treści zeznań złożonych przez R. M. (1) oraz J. K. wynika, że zawarcie umowy przez oskarżonego miało miejsce w W. w siedzibie firmy (...) zajmującej się pośrednictwem finansowym, kredytami i finansowaniem mieszczącej się przy ul. (...). Pewność swoją świadkowie oparli nie tylko na podstawie dokumentów ale również danych zawartych w systemie komputerowym. Jak wynika natomiast z pisma ZUS oraz pisma z (...) Sp. z o.o., których Sąd dokonał analizy już wyżej, oskarżony wbrew twierdzeniom zaprezentowanym podczas składania wyjaśnień nie był cały czas zatrudniony na umowę o pracę albowiem pomiędzy okresami pracy na umowę o pracę posiadał przerwę, w trakcie której świadczył pracę na umowę zlecenie. Co więcej z pism tych wynika równocześnie, że również wskazana przez oskarżonego w oświadczeniu wysokość wynagrodzenia nie była zgodna z rzeczywistością aczkolwiek zgodnie z treścią pisma z Euro Bank z dnia 13 czerwca 2016r. w przedmiotowej sprawie oskarżony osiągał minimalną wysokość wynagrodzenia, na podstawie której ubiegał się o kredyt. Nie może zatem budzić jakiejkolwiek wątpliwości, że skoro oskarżony nie był zatrudniony w takiej formie jak wskazane było to w przedmiotowym zaświadczeniu, to tak złożone oświadczenie w nim zawarte nie odzwierciedlało faktycznie pełnego i rzeczywistego stanu rzeczy. Oskarżony bowiem złożył oświadczenie o treści odmiennej od rzeczywistej. Tak złożone wyjaśnienia w ocenie Sądu stanowiły zatem formę obrony oskarżonego mającą skutkować uwolnieniem się przez niego od odpowiedzialności karnej za popełniony czyn.

Zeznania złożone przez J. P. (k. 326) miały mniejsze znaczenie. Świadek nie był bowiem w stanie podać warunków na jakich w zarzucanym oskarżonemu okresie czasu udzielane były kredyty gotówkowe dodając, że takie informacje można jedynie uzyskać kierując zapytanie do centrali (...) Bank S.A. J. P. nadmienił jedynie, że z informacji jakie posiada wie, że pracownik Banku nie weryfikował danych wskazanych przez oskarżonego.

Sąd w całości podzielił także wnioski biegłych płynące z opinii sądowo - psychiatrycznej (k. 132 - 134). Wydana opinia jest jasna i pełna. Ze sporządzonej opinii wynika, że oskarżony B. K. nie jest osobą chorą psychicznie, upośledzoną umysłowo i nie cierpi na innego rodzaju zaburzenia czynności psychicznych. Rozpoznano u niego jedynie zespół zależności alkoholowej w okresie abstynencji, zaburzenia depresyjne oraz zaburzenia osobowości. W czasie czynu miał on zachowaną zdolność do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

Pozostałe dowody zgromadzone w aktach sprawy w postaci: zawiadomienia o przestępstwie (k. 2 - 5), nakazu zapłaty (k. 14), postanowienia (k. 15), dokumentacji z F. (...) (k. 16 - 23), umowy przelewu (k. 24 - 26), dokumentów z F. (...) (k. 175 - 176), pisma z Euro bank (k. 277), dowodów wpłat (k. 278 - 279), pisma z J. Sp. z.o.o (k. 284 - 285), informacji z E., oraz danych o karalności (k. 160, 212, 306) mają charakter uzupełniający w sprawie.

W świetle wyżej ustalonego stanu faktycznego zaistnienie czynu zabronionego stypizowanego w art. 297 § 1 k..k., a także sprawstwo oraz wina oskarżonego B. K. odnośnie popełnienia tego występku nie budzi żadnych wątpliwości.

W tym miejscu nadmienić bowiem należy, że Sąd dokonał zmiany opisu czynu i jego kwalifikacji. Spowodowane jest to tym, że w niniejszej sprawie żaden ze zgromadzonych w sprawie dowodów nie wskazuje na to, aby oskarżony B. K. dopuścił się występku oszustwa na szkodę (...) Bank S.A. Na samym wstępie niezbędnym jest przypomnienie, że dla przypisania winy oskarżonemu z art. 286 § 1 k.k. niezbędne jest spełnienie kilku przesłanek. Mianowicie, zachowanie karalne opisane w znamionach przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. skierowane na osobę, którą sprawca zamierza doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem jest złożonym działaniem lub zaniechaniem i może przybierać trojaką postać: a) wprowadzenia w błąd tej osoby; b) wyzyskania błędu tej osoby; c) wyzyskania niezdolności tej osoby do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Jednakże kolejną niezbędną przesłanką odpowiedzialności z art. 286 § 1 k.k. jest właściwa postać zamiaru sprawcy, a mianowicie działanie to musi być ukierunkowane na określony cel, którym w przypadku oszustwa jest osiągnięcie korzyści majątkowej. Sprawca podejmując zachowanie, musi mieć wyobrażenie pożądanej dla niego sytuacji, która stanowić ma rezultat jego zachowania. Takie ujęcie znamion strony podmiotowej wyklucza możliwość popełnienia oszustwa z zamiarem wynikowym. Elementy przedmiotowe oszustwa muszą mieścić się w świadomości sprawcy i muszą być objęte jego wolą. Sprawca nie tylko musi chcieć uzyskać korzyść majątkową, lecz musi także chcieć w tym celu użyć określonego sposobu działania lub zaniechania. Nie można uznać za wypełnienie znamion strony podmiotowej oszustwa sytuacji, w której chociażby jeden z wymienionych wyżej elementów nie jest objęty świadomością sprawcy. Brak jest również realizacji znamion strony podmiotowej w przypadku, gdy sprawca chociażby jednego z wymienionych elementów nie obejmuje chęcią, lecz tylko nań się godzi. Oszustwo z punktu widzenia znamion strony podmiotowej może być bowiem popełnione wyłącznie z zamiarem bezpośrednim, szczególnie zabarwionym (kierunkowym - dolus coloratus), obejmującym zarówno cel, jak i sposób działania sprawcy (tak.: A. Zoll (red.), Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz do art. 278-363. Tom III, Zakamycze, 1999.). Stanowisko to znajduje również potwierdzenie w utrwalonym orzecznictwie Sądu Najwyższego, gdzie dla przykładu można przytoczyć wyrok z dnia 22 listopada 1973 roku: „Elementy przedmiotowe oszustwa muszą się mieścić w świadomości sprawcy i muszą być objęte jego wolą. Sprawca nie tylko musi chcieć uzyskać korzyść majątkową, lecz musi także chcieć w tym celu użyć określonego sposobu działania lub zaniechania. Jeżeli jeden z tych elementów nie jest objęty świadomością - nie ma oszustwa i jeśli któregoś z nich sprawca nie chce, lecz tylko nań się godzi - również nie ma oszustwa. Oszustwo może być przestępstwem popełnionym tylko umyślnie z zamiarem bezpośrednim, kierunkowym, obejmującym cel i sposób działania.” (III KR 278/73,OSNPG 1974/7/81). Z przytoczonych powyżej argumentów niezbicie wynika, że dla przypisania oskarżonemu winy z art. 286 § 1 k.k. niezbędnym jest ustalenie, że już w chwili czynu istniał po jego stronie bezpośredni zamiar dokonania oszustwa i działając z bezpośrednim zamiarem doprowadził (...) Bank S.A. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem. Tymczasem, w sprawie niniejszej, bezsprzecznie ustalone zostało, że oskarżony w chwili zawierania umowy kredytowej nie działał z bezpośrednim zamiarem oszustwa. Należy bowiem zaznaczyć, że w chwili zawierania umowy był pracownikiem firmy (...) Sp. z o.o. i otrzymywał wynagrodzenie wyższe niż minimalne jakie w tamtym okresie czasu określił Bank, a którą dany klient powinien otrzymywać w ramach wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę. tj. 582,66zł. Następnie już po zawarciu umowy kredytowej pracodawca tj. (...) Spółka z o.o.” rozwiązał z oskarżonym stosunek pracy bez zachowania okresu wypowiedzenia. Taka sytuacja sprawiła, iż oskarżony B. K. pozostając bez pracy utracił możliwości finansowe i tym samym nie był w stanie wywiązać się z przyjętego na siebie zobowiązania wynikającego z zawartej umowy kredytowej.

W przedmiotowej sprawie zasadnym było jednak przyjęcie kwalifikacji z art. 297 § 1 k.k. Wypełnienie znamion z art. 297 § 1 polega bowiem na przedłożeniu przez danego sprawcę działającego w celu uzyskania dla siebie lub dla kogoś innego określonych w przepisie świadczeń podrobionego, przerobionego, poświadczającego nieprawdę bądź nierzetelnego dokumentu, bądź też nierzetelnego pisemnego oświadczenia dotyczącego okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia. Należy przy tym wskazać, że nierzetelnym dokumentem jest dokument, którego m.in. treść zawiera nieprawdziwe informacje. Jednocześnie wymaga podkreślenia, że dla bytu czynu stypizowanego art. 297 § 1 k.k. nie ma przy tym znaczenia, czy kredyt gotówkowy został w ogóle udzielony, a nawet w przypadku gdy faktycznie został udzielony, czy został on spłacony, czy też nie, albowiem występek ten polega na przedłożeniu w określonym celu m.in. fałszywych lub poświadczających nieprawdę dokumentów mających znaczenie dla uzyskania, tak jak w tym przypadku kredytu. Co więcej do znamion tego czynu należy działanie sprawcy z zamiarem kierunkowym tj. musi mu przyświecać cel uzyskania dla siebie lub kogoś innego jednego ze świadczeń wymienionych w tym przedmiotowym przepisie. Nie może zatem budzić najmniejszej wątpliwości, że oskarżony w pełni wypełnił znamiona ww. czynu. Należy bowiem wskazać, że wprowadził Euro Bank w błąd co do rodzaju zawartej umowy wskazując, że był zatrudniony na umowę o pracę zaś w wymaganym przez Bank minimalnym okresie zatrudnienia na umowę o pracę tj. 3 miesięcy miał przerwę od dnia 02 października 2007r. do 31 października 2007r. i od ponownego okresu zatrudnienia na umowę o pracę do czasu zawarcia umowy kredytowej nie upłynął okres 3 miesięcy. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w sposób nie budzący wątpliwości wskazuje zatem, iż celem działania oskarżonego B. K. było uzyskanie dla siebie kredytu poprzez przedłożenie nierzetelnego pisemnego oświadczenia dotyczącego okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania w.w wsparcia finansowego tj. dotyczącego rodzaju zawieranych z pracodawcą umów przy zawarciu kredytu nr KGP\ (...) na kwotę 2 631,85zł.

Okolicznością obciążającą, którą Sąd wziął pod uwagę przy wymiarze kary jest dość wysoka kwota udzielonego kredytu.

Na korzyść Sąd zaliczył brak uprzedniej karalności oskarżonego (dane o karalności k. 160, 212, 306).

Mając na uwadze powyższe Sąd wymierzył oskarżonemu B. K. karę 3 miesięcy pozbawiania wolności. Kara w tym wymiarze jest adekwatna do wagi czynu oskarżonego, stopnia winy, oraz stopnia społecznej szkodliwości czynu. Będzie zgodna ze społecznym poczuciem sprawiedliwości i osiągnie właściwy skutek wychowawczy wobec oskarżonego.

Sąd skorzystał z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności i zawiesił oskarżonemu B. K. wykonanie kary na okres 1 roku próby uznając, że w stosunku do oskarżonego zachodzi pozytywna prognoza kryminologiczna. W ocenie Sądu właściwości i warunki osobiste oskarżonego uzasadniają domniemanie, że mimo niewykonywania kary, będzie on przestrzegał w przyszłości porządku prawnego, w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa. Oskarżony nigdy nie był karany. Zdaniem Sądu sam fakt skazania powinien uświadomić oskarżonemu nieopłacalność przestępstwa, oraz konieczność, a zarazem nieuchronność poniesienia odpowiedzialności karnej za popełniony występek. Jednocześnie, możliwość zarządzenia wykonania oskarżonemu bezwzględnej kary w należytym stopniu winno umotywować go do życia zgodnego z ustalonym porządkiem prawnym. W ocenie Sądu okres jednego roku jest także wystarczający dla weryfikacji przekonania Sądu o tym, iż oskarżony pomimo nie wykonania kary będzie przestrzegać porządku prawnego. W ocenie Sądu, kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania należycie spełni rolę wychowawczą uzmysławiając oskarżonemu niewłaściwe postępowanie i tym samym zapewni, iż w przyszłości zachowania takiego się nie dopuści.

Na podstawie art. 44 § 1 k.k. Sąd orzekł przepadek dowodów rzeczowych w postaci dokumentacji bankowej zarejestrowanych w wykazie dowodów rzeczowych na k. 50 – 54 jako pochodzące bezpośrednio z przestępstwa poprzez pozostawienie w aktach sprawy.

Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z § 14 ust. 2 pkt 3, § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. R. D. kwotę 840 złotych oraz należny podatek VAT tytułem wynagrodzenia za obronę udzieloną oskarżonemu z urzędu.

O kosztach orzeczono zgodnie z art. 624 § 1 k.p.k. Ponieważ w ocenie Sądu sytuacja finansowa oskarżonego nie pozwala mu na uiszczenie powstałych w toku postępowania kosztów sądowych Sąd uznał, że zasadnym jest w zwolnienie oskarżonego od poniesienia przez niego w. w. należności, i obciążył nimi Skarb Państwa.