Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Północ w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 listopada 2019 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Ładny

Protokolant: Monika Zarzycka

Przy udziale prokuratora: Anny Niziołek

po rozpoznaniu w dniach19.09.2019r. i 14.11.2019r.

sprawy

1.  E. K. , s. V. i M., ur. (...) w W.

oskarżonego o to, że:

I. w dniu 14.03.2019r. w W. przy ul. (...)/(...) w samochodzie osobowym marki (...) o nr rej. (...), wbrew przepisom Ustawy, posiadał substancję psychotropową w postaci 4-metylometkatynolu o wadze 0,26 grama netto,

tj. czyn z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii

II. w dniu 14.03.2019r. w W. przy ul. (...)/(...) w samochodzie osobowym marki (...) o nr rej. (...), wbrew przepisom Ustawy, udzielił P. C. substancję psychotropową w postaci 4-metylometkatynolu o wadze 0,91 grama netto,

tj. czyn z art. 58 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii

2.  P. C. , s. P. i S., ur. (...) w

oskarżonego o to, że:

III. w dniu 14.03.2019r. w W. przy ul. (...)/(...) w samochodzie osobowym marki (...)o nr rej. (...), wbrew przepisom Ustawy, posiadał substancję psychotropową w postaci 4-metylometkatynolu o wadze 0,91 grama netto,

tj. czyn z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii

orzeka

I. Oskarżonego E. K. w ramach czynów opisanych w pkt I i II uznaje za winnego tego, że w dniu 14.03.2019r. w W. przy ul. (...)/(...) w samochodzie osobowym marki (...) o nr rej. (...), wbrew przepisom Ustawy, posiadał substancję psychotropową w postaci dwóch zawiniątek z zawartością 4-metylometkatynolu o wadze 0,26 i 0,91 grama netto, tj. czynu z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii , a na podstawie art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 6 (sześciu miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin miesięcznie,

II. Na podstawie art. 70 ust. 2 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka wobec oskarżonego E. K. środek karny w postaci przepadku przez zniszczenie środka odurzającego wskazanego w wykazie dowodów rzeczowych nr (...)

III. Na mocy art. 63§1 i 5 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres zatrzymania w dniach 14.03.2019r. godz. 20:10 – 15.03.2019r. godz. 16:15 – zaokrąglając do pełnego dnia, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równy jest dwóm dniom kary ograniczenia wolności,

IV. Oskarżonego P. C. uniewinnia od popełnienia czynu opisanego w pkt III.

V. Na mocy art. 632 pkt 2 kpk kosztami postępowania w części uniewinniającej obciąża Skarb państwa,

VI. Na mocy art. 624§1 kpk zwalnia oskarżonego E. K. z kosztów sadowych obciążając nimi Skarb Państwa.

sygn. akt IV K 463/19

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zebranego w toku postępowania, sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Prokurator oskarżył E. K. o to, że:

I. w dniu 14.03.2019r. w W. przy ul. (...)/(...) w samochodzie osobowym marki (...) o nr rej. (...), wbrew przepisom Ustawy, posiadał substancję psychotropową w postaci 4-metylometkatynolu o wadze 0,26 grama netto, tj. czyn z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii

II. w dniu 14.03.2019r. w W. przy ul. (...)/(...) w samochodzie osobowym marki (...) o nr rej. (...), wbrew przepisom Ustawy, udzielił P. C. substancję psychotropową w postaci 4-metylometkatynolu o wadze 0,91 grama netto,tj. czyn z art. 58 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii

Tym samym aktem oskarżenia objęto oskarżonego P. C., oskarżonego o to, że:

III. w dniu 14.03.2019r. w W. przy ul. (...)/(...) w samochodzie osobowym marki (...) o nr rej. (...), wbrew przepisom Ustawy, posiadał substancję psychotropową w postaci 4-metylometkatynolu o wadze 0,91 grama netto,tj. czyn z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 14.03.2019r. E. K. przyjechał samochodem marki (...)o nr rej. (...) na ulicę (...)/(...). W samochodzie tym oprócz tego kierowcy znajdował się P. C., który zajmował miejsce pasażera z przodu, a na tylnym siedzeniu znajdowali się: S. G. i L. C. oraz małoletnie dziecko. E. K. opuścił samochód i oddalił się od niego, a pozostałe w/w osoby pozostały w jego wnętrzu. W tym czasie na ulicy (...) służbę pełnili funkcjonariusze Policji – G. P. i A. M., którzy byli kontrolowani przez dowódcę kompanii – R. M. (1). R. M. (1) zauważył idącego w kierunku zaparkowanego samochodu (...) E. K., którego zachowanie wydało mu się podejrzane. E. K. wsiadł do tego samochodu na fotel kierowcy, a w/w policjanci w tym momencie zbliżyli się radiowozem do jego samochodu. E. K. uruchomił silnik pojazdu, a w tym czasie policjanci podeszli do niego i jeden z nich zapukał w szybę i poprosił o wyłączenie silnika i opuszczenie pojazdu. R. M. (1) zauważył wtedy, że kierowca pojazdu swoją prawą ręką, którą trzymał w okolicy lewarka skrzyni biegów dyskretnie przekazał coś do ręki P. C., który po chwili gwałtownym ruchem pochylając się do przodu odrzucił przedmiot pod swoje siedzenie. Po opuszczeniu pojazdu przez w/w mężczyzn pod fotelem pasażera ujawniono i zabezpieczono substancję psychotropową w postaci 4-metylometkatynolu o wadze 0,91 grama netto, którą to E. K. w opisany wyżej sposób przekazał dla P. C. w celu jej schowania pod fotelem pasażera w tym samochodzie. Nadto podczas przeszukania osoby E. K. znaleziono przy nim zawiniątko z folii aluminiowej z substancję psychotropową w postaci 4-metylometkatynolu o wadze 0,26 grama netto, którą ten posiadał bez zezwolenia. E. K. i P. C. zatrzymano.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na postawie: zeznań świadków: G. P. (k.159 i 40v.-41), R. M. (2) (k.164-165, 43v.-44), częściowo wyjasnień oskarżonych (k.158, 68-68a) oraz innych dowodów ujawnionych na rozprawie.

Oskarżony E. K. przyznał się do tego, że w samochodzie były narkotyki i wyjaśnił, że ten pojazd został zakupiony tego samego dnia przez jego ojca i w nim znalazł to co było w samochodzie. Odnośnie udzielenia narkotyku dla P. C. zaprzeczył i wyjaśnił, że niczego mu nie dawał. Nadto wyjaśnił, że w to miejsce przyjechali razem z jego ojcem, który poszedł po benzynę na stację, zaś on wysiadł z samochodu i poszedł do sklepu, w którym kupił puszkę napoju, a kiedy wrócił to usiadł na miejscu kierowcy i odpalił silnik, lecz nie miał zamiaru jechać tym samochodem, gdyż nie potrafi jeździć.

Oskarżony P. C. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w samochodzie były jakieś substancje, ale on ich nie miał. W toku postępowania przygotowawczego wyjaśnił natomiast (k.68-68a), że E. K. tego dnia przyjechał do niego pod Dworzec (...)i pojechał z nim najpierw do Galerii (...), a potem w okolice Dworca (...), a następnie na d domu ulica (...), gdzie zatrzymała ich Policja, i kiedy E. K. zobaczył Policję to rzucił w jego stronę jakimś drobnym przedmiotem, który upadł pod jego fotel. Nadto wyjaśnił wówczas, że w portfelu E. K. policjanci znaleźli podobny przedmiot.

Należy zważyć co następuje:

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego E. K. nie zasługują na uwzględnienie. Wbrew jego twierdzeniom, zarówno wyjaśnienia współoskarżonego jak i zeznania S. G. wskazują jednoznacznie, że to on kierował przedmiotowym pojazdem i przyjechał nim w miejsce, w którym został zatrzymany, co stanowi dostateczną podstawę do obalenia jego twierdzeń w tym zakresie. Sąd nie uwzględnił także jego twierdzeń co do faktu przekazywania narkotyku współoskarżonemu, bowiem zeznania R. M. (1) nie pozostawiają wątpliwości co do tego, że podał on dla P. C. znalezione później narkotyki, które ten od razu wrzucił pod swój fotel. W ocenie Sądu zgromadzone dowody nie pozostawiają wątpliwości co do takiego przebiegu zdarzenia i tym samym twierdzenia oskarżonego stanowią przyjęta przez niego linię obrony zmierzającą do wykazania, że ujawniona substancja znajdowała się w pojeździe, który tego samego dnia został zakupiony przez ojca tego oskarżonego, podczas gdy z relacji w/w wynika wprost, że to ten oskarżony był w posiadaniu tych substancji – jednego zawiniątka w portfelu, a drugie zawiniątko podał dyskretnie współoskarżonemu w celu schowania.

Sąd uwzględnił w części wyjaśnienia oskarżonego P. C. uznając, że jego relacja co do wydarzeń poprzedzających zatrzymanie jest wiarygodna za wyjątkiem sposobu, w jaki oskarżony K. wyzbył się zawiniątka z zawartością substancji psychotropowej, bowiem - wbrew twierdzeniom tego oskarżonego – zeznania świadka M. nie pozostawiają wątpliwości co do jego krótkotrwałego kontaktu z tym zawiniątkiem i jego roli w zakresie nieudolnej próby jego schowania.

Z relacji świadka R. M. (1) wynika w sposób jasny, logiczny i konsekwentny, że na widok policjantów oskarżony E. K. podał dyskretnie dla P. C. zawiniątko, które później ujawniono pod fotelem, na którym siedział P. C.. Świadek ten zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i przed Sądem przedstawił spójnie rolę P. C. doprecyzowując na rozprawie, że to co widział to było ewidentnie pozbycie się przez kierowcę tego, co było zabronione (k.165). W ten sam sposób przebieg tego zdarzenia opisał G. P., który również widział moment przekazania tego narkotyku przez oskarżonego K. dla oskarżonego C. i również zeznał, że oskarżony C. wykonał gwałtowny ruch wyglądający tak, jakby wrzucił coś pod swój fotel.

Sąd podzielił w całości opinię z zakresu badań chemicznych (k.85-86), która nie pozostawia wątpliwości co do tego, iż zabezpieczone substancje stanowią mefedron- zaliczany do substancji psychotropowych grupy ZI-P.

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sądu zgromadzony w tej sprawie materiał dowodowy jest kompletny i nie wymaga uzupełnienia o jakiekolwiek dowody, które mogły by mieć wpływ na ustalenia faktyczne. W świetle zgromadzonych dowodów nie budzi wątpliwości fakt, że oskarżony E. K. posiadał przy sobie dwa zawiniątka z zawartością substancji psychotropowej w postaci 4-metylometkatynolu o wadze 0,91 grama i 0,26 grama, przy czy mniejszą porcję posiadał umieszczoną w swoim portfelu, a większą – z zawartością 0,91 grama mefedronu – na widok Policji podał dyskretnie dla P. C. w celu jej schowania pod fotelem samochodu. Fakt wyzbycia się przez niego tego przedmiotu wynika wprost z relacji świadków G. P. i R. M. (1) oraz wyjaśnień współoskarżonego P. C.. Odmiennie od oskarżyciela Sąd ocenił zachowanie oskarżonego M. K. polegające na przekazaniu zawiniątka dla P. C.. Zdaniem Sądu ujawnione okoliczności nie pozostawiają wątpliwości co do charakteru tego działania i nie mogą zostać uznane za udzielenie środka odurzającego dla P. C., ani też jako posiadanie tego środka przez P. C.. Opisane okoliczności wskazują na chwilowy kontakt z tym zawiniątkiem przez oskarżonego C., który nastąpił wyłącznie po to, aby wrzucić go pod fotel samochodu w celu uniemożliwienia jego odnalezienia przez Policję, która w tym czasie przystępowała do kontroli pojazdu. W opisanym przez w/w świadków - policjantów jak i oskarżonego C. zachowaniu oskarżonego K. nie sposób doszukać się zamiaru udzielenia tego narkotyku współoskarżonemu. Ocena taka pozostaje w sprzeczności z relacjami tych osób i ustalonym na ich podstawie przebiegiem zdarzenia. Trudno sobie wyobrazić dokonywanie przez oskarżonego przestępstwa udzielenia innej osobie narkotyku na oczach przystępujących do czynności służbowych policjantów i to w sytuacji, gdy właśnie jeden z nich zapukał w szybę samochodu oskarżonego i wezwał go do opuszczenia pojazdu. Wyciągnięty przez oskarżyciela wniosek z tej sytuacji był zbyt daleko idący zwłaszcza, że od początku było jasne, że przekazanie to było dyskretne, a przyjmujący zawiniątko od razu wrzucił je pod fotel – co nie pozostawia wątpliwości co do jego intencji w chwili odebrania zawiniątka od oskarżonego K.. W tym miejscu uzasadnione wydaje się wskazanie na różnice pomiędzy posiadaniem a dzierżeniem. Jak wiadomo posiadanie jest określonym stanem faktycznym, a zatem posiadacz włada rzeczą w taki sposób, w jaki mógłby z niej korzystać w wyniku przysługującego mu prawa podmiotowego. Według tradycyjnego poglądu nauki prawa cywilnego na posiadanie składają się dwa elementy - fizyczny (corpus), a zatem faktyczne władztwo nad rzeczą i psychiczny (animus) – czyli wola wykonywania tego władztwa dla siebie. Oba te elementy muszą istnieć dla uznania danej formy władania rzeczą za posiadanie. W ocenie Sądu w nin. sprawie nie można przyjąć, aby P. C. był posiadaczem przedmiotowego zawiniątka, bowiem z ustaleń w żadnym razie to nie wynika. Znamię czasownikowe „posiadać" należy rozumieć jako faktyczne, choćby krótkotrwałe władztwo nad rzeczą. Jego synonimem jest słowo „mieć". Legalna definicja „posiadania" zawarta jest w art. 336 kc, w którym stwierdza się, że „posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jako użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny)". (Bolesław Kurzępa – Komentarz do art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii). Wydaje się, że właściwym byłoby przyjęcie, że oskarżony C. był przez moment dzierżycielem tego zawiniątka tj. władał nim przez chwilę za oskarżonego K. – w jego imieniu. Zachowania takiego, w ocenie Sądu, nie sposób uznać za posiadanie w rozumieniu art. 62 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Uwzględniając powyższe ustalenia i oceny zdaniem Sądu nie sposób przypisać oskarżonemu E. K. tego, że udzielił oskarżonemu C. przedmiotowej substancji psychotropowej, a oskarżonemu C., że ją posiadał. Konsekwencją tego stało się uniewinnienie oskarżonego P. C. od popełnienia zarzucanego mu czynu, oraz zmiana opisu i kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego oskarżonemu E. K. poprzez przyjęcie, że w ramach zarzucanych mu czynów posiadał on w opisanym w akcie oskarżenia miejscu i czasie dwa zawiniątka przedmiotowej substancji o wadze 0,91 i 0,26 grama wyczerpując w ten sposób znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Przy wymiarze kary jako okoliczności obciążające w stosunku do oskarżonego E. K. Sąd potraktował społeczną szkodliwość popełnionego przestępstwa oraz uprzednią karalność oskarżonego za przestępstwo innego rodzaju. Jako okoliczność łagodzącą Sąd przyjął niewielką ilość posiadanych substancji. Biorąc pod uwagę wyżej wymienione okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie, uznając, iż kara ta jest adekwatna zarówno do stopnia winy, jak i stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu, a także wystarczające dla realizacji celów wychowawczych i poprawczych wobec niego, jak również w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Powyższa kara w ocenie Sądu wpłynie pozytywnie na zachowanie oskarżonego uświadamiając mu niewłaściwość dotychczasowego postępowania i co za tym idzie spełni swą rolę wychowawczą. Dodać należy, że oskarżony ten wcześniej nie popełnił przestępstwa z Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i w związku z tym Sąd uznał, że orzekanie wobec niego kary pozbawienia wolności nie byłoby uzasadnione zwłaszcza, że kara wolnościowa może spełnić swój cel. Stosownie do dyspozycji art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł o przepadku na rzecz Skarbu Państwa poprzez zniszczenie dowodów rzeczowych w postaci zabezpieczonych substancji psychotropowych, a na podstawie art. 63 § 1 i 5 kk na poczet orzeczonej zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w tej sprawie. O kosztach sądowych w stosunku do oskarżonego E. K. orzeczono na mocy art. 624§1 kpk, bowiem oskarżony ten nie ma stałego dochodu utrzymując się z handlu, a zatem jego sytuacji materialna nie umożliwiłaby mu opłaty kosztów, ani tez nie byłoby możliwe ich wyegzekwowanie. Odnośnie kosztów postępowania w części dotyczącej oskarżonego P. C. orzeczono na mocy art. 632 pkt 2 kpk – obciążając nimi Skarb Państwa.