Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Północ w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 1005/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

A. C.

w dniu 16 września 2019 r., w godzinach nocnych, w W. przy ul. (...), kierował po drodze publicznej samochodem marki F. (...) o nr. rej. (...), czym nie zastosował się do orzeczonego przez Sąd Rejonowy w (...) w sprawie o sygn. akt II K 618/18 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczonego na okres 4 (czterech) lat i obowiązującego w okresie od 23.11.2018 r. do 23.11.2022 r. oraz decyzji Prezydenta Miasta R. nr KM II 5430.111.2019EG z dnia 13.03.2019 r. o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi kategorii B, tj. czynu z art. 244 k.k. w zb. z art. 180a k.k. w zw z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 15 września 2019 r. w godz. 18.00-6.00 funkcjonariusz Policji N. W. pełnił służbę w patrolu zmotoryzowanym i umundurowanym na terenie podległym KP W. T. wspólnie z funkcjonariuszem D. Ł.. Około godz. 0.25 dnia 16 września 2019 r. w/w funkcjonariusze zauważyli jadący ulicą (...) w kierunku skrzyżowania z ulicą (...) w W. pojazd marki F. (...) o nr. rej. (...). Kierujący tym pojazdem poruszał się bardzo dynamicznie. Następnie w/w funkcjonariusze, używając sygnałów świetlnych i dźwiękowych, zatrzymali do kontroli drogowej kierującego w/w autem. W trakcie kontroli drogowej ustalono, że kierującym jest A. C.. Nadto ustalono, że wobec kierującego jest stosowany środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych obowiązujący w okresie od dnia 23.11.2018 r. do dnia 22.11.2022 r., orzeczony na mocy prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w (...) w sprawie o sygn. akt II K 618/18. Wobec powyższego zabezpieczono pojazd marki F. (...) o nr. rej. (...) do czasu przyjazdu holownika celem przewiezienia w/w auta na parking usytuowany przy ul. (...) w W.. Następnie kierujący pojazdem marki F. (...) został zatrzymany i przewieziony do KP W. T. w celu sporządzenia stosownej dokumentacji. Na terenie komisariatu zatrzymanego poddano badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Wynik okazał się negatywny. Dodatkowo wobec kierującego w/w pojazdem w dniu 13 marca 2019 r. została wydana decyzja przez Prezydenta Miasta R. nr KM II 5430.111.2019EG o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi kategorii B. Przedmiotową decyzję A. C. odebrał osobiście w dniu 15 marca 2019 r. Od tej decyzji A. C. nie złożył odwołania.

1. zeznania świadka N. W.;

1.  protokół zatrzymania osoby;

2.  odpis wyroku Sądu Rejonowego w (...) sygn. akt II K 618/18 wraz z odpisem wyroku Sądu Okręgowego w (...) sygn. akt V Ka 918/18;

3.  Decyzja Prezydenta Miasta R. o nr. KM (...).111.2019EG z dnia 13 marca 2019 r.;

k. 129, 5-6

k. 2-3

k. 75-80

k. 70-72v

0.1. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

2.

3.

Zeznania świadka N. W.

(k. 129, 5-6);

Wyjaśnienia oskarżonego A. C.

(k. 127-128, 16-17);

dokumenty wskazane

na k.97-100, 129;

Zeznania funkcjonariusza Policji należy uznać za w pełni wiarygodne, albowiem znalazły one potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie nieosobowym materiale dowodowym. Nadto depozycje tego świadka korespondują z treścią wyjaśnień złożonych w toku postępowania przez oskarżonego A. C.. Poza tym funkcjonariusz publiczny to osoba obca dla oskarżonego, dodatkowo osoba zaufania publicznego a to oznacza, że w sprawie brak jest wiarygodnych podstaw do przyjęcia, by świadek nieprawdziwie pomawiał oskarżonego o zachowania niezgodne z obowiązującym porządkiem prawnym.

Depozycje oskarżonego złożone w toku postępowania karnego, w których to oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu zasługują na obdarzenie ich wiarą, albowiem korespondują z treścią zeznań świadka oskarżenia oraz pozostałym zgromadzonym w sprawie nieosobowym materiałem dowodowym. Oskarżony dodatkowo podniósł, że z powodu dolegliwości kręgosłupa i problemów z poruszaniem się kierował w dniu zdarzenia niniejszym pojazdem mechanicznym.

Karta karna, dane z (...), protokół zatrzymania osoby. Ich rzetelność oraz prawidłowość sporządzenia nie budziła wątpliwości, a ponadto w toku postępowania strony nie kwestionowały wiarygodności tychże dokumentów.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

A. C.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z przywołanym artykułem 244 Kodeksu Karnego ten, kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu zajmowania stanowiska, wykonywania zawodu, prowadzenia działalności, wykonywania czynności wymagających zezwolenia, które są związane z wykorzystywaniem zwierząt lub oddziaływaniem na nie, prowadzenia pojazdów, wstępu do ośrodków gier i uczestnictwa w grach hazardowych, wstępu na imprezę masową, przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, nakazu okresowego opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym, zakazu kontaktowania się z określonymi osobami, zakazu zbliżania się do określonych osób lub zakazu opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu, zakazu posiadania wszelkich zwierząt albo określonej kategorii zwierząt albo nie wykonuje zarządzenia sądu o ogłoszeniu orzeczenia w sposób w nim przewidziany, podlega karze pozbawienia wolności od 3. miesięcy do lat 5.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na poglądy doktryny – L. T., który w Komentarzu do art. 244 k.k. podnosi, iż przestępstwo określone w art. 244 k.k. można popełnić tylko umyślnie: „Zasadniczo zachowanie sprawcy jest objęte zamiarem bezpośrednim. Zamiar ewentualny może pojawić się wtedy, gdy osoba inna niż objęta zakazem będzie powierzać stanowisko bądź polecać kierowanie pojazdem w sytuacji, gdy nie będzie pewna, czy taki zakaz istnieje, ale taką możliwość będzie dopuszczać i na to się godzić. (…) Zakaz obowiązuje od momentu uprawomocnienia się orzeczenia sądowego, o której to okoliczności osoba poddana zakazowi musi wiedzieć (wyrok SN z dnia 17 stycznia 2003 r., WA 75/02, OSNKW 2003, nr 5-6, poz. 44).”

Odnosząc powyższe rozważania do realiów niniejszej sprawy wskazać należy, iż można w przypadku oskarżonego mówić o zamiarze bezpośrednim, albowiem oskarżony miał świadomość wykonywania względem jego osoby środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych jak również miał świadomość istnienia prawomocnego orzeczenia sądowego dotyczącego zakazu prowadzenia przez oskarżonego wszelkich pojazdów mechanicznych.

„Występek określony w art. 244 k.k. ma charakter umyślny i może zostać popełniony zarówno z zamiarem bezpośrednim jak i z zamiarem wynikowym, jako że sama treść art. 244 k.k. nie wskazuje, że możliwe jest przyjęcie tylko określonej formy zamiaru. Umyślny charakter tego występku oznacza, że w chwili czynu sprawca musi mieć świadomość istnienia prawomocnego orzeczenia, na mocy którego nałożono na niego określony obowiązek lub zakaz (por. W. Zalewski [w:] Kodeks karny..., red. M. Królikowski, R. Zawłocki, s. 233; A. Marek, Kodeks..., s. 535; wyrok SN z dnia 17.01.2003 r., WA 75/02; wyrok SN z dnia 11.03.2004 r., III KK 341/03; postanowienie SN z dnia 5.02.2009 r., II KK 254/08, LEX nr 486550, z glosą M. Leciaka, WPP 2009/4, s. 146 i n., oraz R.A. Stefańskiego, Prok. i Pr. 2009/7–8, s. 237 i n.; odmiennie B. Kunicka-Michalska [w:] Kodeks karny..., red. A. Wąsek, R. Zawłocki, s. 371 – autorka ta stoi na stanowisku, iż występek opisany w art. 244 k.k. może zostać popełniony wyłącznie z zamiarem bezpośrednim) „ (Maria Szewczyk, Adam Wojtaszczyk, Witold Zontek, Komentarz do art. 244 KK).

Należy przy tym podnieść, że do bytu przestępstwa wystarczające jest jednorazowe zachowanie sprzeczne z orzeczeniem sądu.

Nadto należy wskazać, że zgodnie ze stanowiskiem komentatorów czyn zabroniony określony w art. 180a k.k. polega na prowadzeniu pojazdu określonego rodzaju w określonych miejscach wbrew decyzji organu o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami. Mamy tu do czynienia z dwoma przedmiotami ochrony. Pierwszoplanowym, zgodnym z rodzajowym, jest bezpieczeństwo w komunikacji, dalszym zaś – szeroko rozumiany porządek publiczny i działalność organów państwa. Czyn ten może być popełniony tylko przez działanie. Ma charakter formalny. Nadto czyn zabroniony z art. 180a k.k. ma charakter powszechny. Jego znamiona zostają zrealizowane wówczas, gdy wobec sprawcy wydano decyzję o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami. Cofnięcie uprawnień może nastąpić w drodze administracyjnej. W myśl art. 103 ustawy z 5.01.2011 r. o kierujących pojazdami (tekst jedn.: Dz.U. z 2019 r. poz. 341 ze zm.) starosta wydaje decyzję administracyjną o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami w przypadku stwierdzenia braku zdolności do kierowania pojazdem, naruszenia przez kierującego przepisów oraz orzeczenia sądu. Do pierwszej grupy należy istnienie przeciwwskazań do kierowania pojazdem – zdrowotnych (na podstawie orzeczenia lekarskiego) lub psychologicznych (na podstawie orzeczenia psychologicznego) – albo utrata kwalifikacji na podstawie wyniku egzaminu państwowego przeprowadzonego w trybie art. 49 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy lub niezgłoszenia się we wskazanym terminie na egzamin państwowy, który miał być przeprowadzony w trybie art. 49 ust. 1 pkt 2 i 3 lit. b tej ustawy.

Cofnięcie uprawnień może nastąpić także w razie ponownego przekroczenia liczby 24 punktów otrzymanych za naruszenie przepisów ruchu drogowego w ciągu 5 lat od dnia wydania skierowania na kurs reedukacyjny, popełnienia w okresie próbnym trzech wykroczeń przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji lub jednego przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji oraz kierowania pojazdem w przedłużonym okresie, o którym mowa w art. 102 ust. 1d (chodzi o kierowanie pojazdem mimo wydania decyzji administracyjnej o zatrzymaniu prawa jazdy; starosta wydaje wówczas decyzję administracyjną o przedłużeniu okresu, na który zatrzymano prawo jazdy, do 6 miesięcy).

Nie wypełnia znamion tego przestępstwa sprawca, któremu przywrócono uprawnienia do kierowania pojazdem. Decyzję taką wydaje starosta (art. 103 ust. 3 ustawy o kierujących pojazdami) po ustaniu przyczyn, które spowodowały jego cofnięcie oraz po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej. Przywrócenie uprawnień następuje również w przypadku orzeczenia sądu o wykonywaniu zakazu prowadzenia pojazdów w postaci, o której mowa w art. 182a § 1 k.k.w. (art. 103 ust. 3a ustawy o kierujących pojazdami).

Należy wskazać, że przestępstwo z art. 180a k.k. może zostać popełnione wyłącznie w zamiarze bezpośrednim.

Odnosząc powyższe rozważania do realiów niniejszej sprawy wskazać należy, iż bezsprzecznie oskarżony w omawianym przypadku działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim, albowiem w dniu 15 marca 2019 r. osobiście odebrał decyzję Prezydenta Miasta R. nr KM II 5430.111.2019EG z dnia 13 marca 2019 r. o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi kategorii B, a następnie w dniu zdarzenia kierował po drodze publicznej pojazdem mechanicznym marki F. (...).

Wobec ustalonego stanu faktycznego należało przyjąć, że w realiach niniejszej sprawy zachodzi rzeczywisty zbieg przepisów ustawy, a to spowodowało konieczność zakwalifikowania zachowania oskarżonego jako wyczerpującego znamiona art. 244 k.k. w zb. z art. 180a k.k. w zw z art. 11 § 2 k.k.

Oskarżony A. C. dopuścił się popełnienia tego czynu, przy braku okoliczności wyłączających winę. W toku postępowania nie zachodziły wątpliwości co do ograniczonej poczytalności oskarżonego lub jej braku. Nie ulega wątpliwości, iż oskarżony mógł zachować się zgodnie z normami prawnymi i dlatego można przypisać mu winę. Dodatkowo wskazać należy, iż oskarżony działał umyślnie, w zamiarze bezpośrednim, mając świadomość niezastosowania się do decyzji Prezydenta Miasta R. nr KM II 5430.111.2019EG z dnia 13 marca 2019 r. o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi kategorii B oraz niezastosowania się do orzeczonego względem jego osoby środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

Nadto w oparciu o ustalony w sprawie stan faktyczny Sąd dokonał zmiany w opisie czynu zarzucanego oskarżonemu w niniejszej sprawie.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. C.

1., 2. i 3.

1., 2. i 3.

Na podstawie art. 244 k.k. w zw z art. 11 § 3 k.k., wymierzono oskarżonemu A. C. karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, a więc w dolnej granicy ustawowego zagrożenia. Nadto orzeczono wykonywanie kary pozbawienia wolności względem oskarżonego w systemie terapeutycznym, na zasadzie art. 62 k.k.

Na podstawie art. 42 § 1a pkt 1) i 2) k.k. w zw z art. 43 § 1 k.k., przy zastosowaniu art. 11 § 3 k.k., orzeczono wobec oskarżonego A. C. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 (dwóch) lat;

Dokonując analizy wymiaru kary orzeczonej w niniejszej sprawie na niekorzyść oskarżonego Sąd poczytał jego uprzednią karalność (k. 98-100 – dwukrotnie za występek z art. 178a § 1 k.k.) jak również fakt, że oskarżony figuruje w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego (k. 97). Przy wymiarze kary uwzględniono także okoliczność, że oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i nie utrudniał toczącego się postępowania karnego. Sąd określając wymiar kary wziął również pod uwagę okoliczność, że oskarżony wykonał polecenie funkcjonariusza Policji i zatrzymał się do kontroli drogowej. Dodatkowo należy wskazać, że oskarżony kierując pojazdem mechanicznym w dniu zdarzenia był trzeźwy.

Powyższe okoliczności prowadzą jednak do jednoznacznego wniosku, iż dla osiągnięcia celów postępowania karnego, w tym celów wymiaru kary w postaci zarówno odpowiedniego kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, realizacji poczucia sprawiedliwości jak i pozytywnego oddziaływania na osobę sprawcy, uzasadnionym było wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, uwzględniając wymogi art. 53 § 1 i 2 k.k. W ocenie Sądu orzeczenie względem oskarżonego kary pozbawienia wolności w dolnej granicy ustawowego zagrożenia, będzie wystarczające dla osiągnięcia celu, jakim jest poprawa postępowania sprawcy i wdroży oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego w przyszłości, zapobiegając ponownym naruszeniom przez oskarżonego obowiązującego porządku prawnego w postaci niezastosowania się do orzeczenia sądu i decyzji wydanej przez organ samorządowy. W przekonaniu Sądu, obecna negatywna prognoza kryminologiczna względem oskarżonego (wielokrotna karalność) uzasadnia przekonanie, że tylko zastosowanie kary o charakterze izolacyjnym wywoła skutek prewencyjny wobec oskarżonego i jest dodatkowo uzasadnione okolicznościami sprawy niniejszej. Nadto wymierzona kara względem oskarżonego będzie spełniała także funkcję represyjną.

Wobec ustalenia przez biegłych lekarzy psychiatrów, że oskarżony cierpi na zaburzenia depresyjno-lękowe, pogłębione reaktywnie oraz dodatkowo nadużywa środków psychoaktywnych w postaci alkoholu i narkotyków, sąd na zasadzie art. 62 k.k., orzekł wykonywanie przez oskarżonego kary pozbawienia wolności w systemie terapeutycznym.

Powyższe okoliczności Sąd wziął również pod uwagę określając wymiar obligatoryjnego w niniejszej sprawie orzeczenia środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych (art. 56 k.k.). Określając wysokość zastosowanego środka w wymiarze dwóch lat, a więc w dolnej granicy ustawowego wymiaru, sąd wziął pod uwagę także okoliczność, że oskarżony swoim zachowaniem potraktował w sposób nader lekceważący orzeczenia wydane wobec jego osoby przez dwa różne organy, sądowy oraz administracyjny. Nie bez znaczenia jest również okoliczność, że oskarżony, pomimo braku uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi, prowadził w dniu zdarzenia pojazd mechaniczny jadąc z R. do W., czyli pokonując odległość wynoszącą ponad 100 km.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, w ocenie Sądu, naganne zachowanie oskarżonego w dniu zdarzenia nie może uzasadniać umorzenia postępowania karnego z uwagi na znikomy stopień społecznej szkodliwości czynu, zgodnie z wnioskiem obrony, albowiem oskarżony bez przeszkód mógł przybyć do W. wykorzystując do tego środki transportu publicznego, zważywszy, iż W. jest stosunkowo dobrze skomunikowana z innych rejonami kraju, a zwłaszcza z miastem R., także znajdujących się w obrębie województwa (...).

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. C.

4.

4. i 1.

Na mocy art. 63 § 1 i 5 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono okres zatrzymania oskarżonego w niniejszej sprawie, uznając jednocześnie karę pozbawienia wolności za wykonaną w rozmiarze jednego dnia.

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5.i 6.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu przez obrońcę z urzędu, Sąd orzekł na mocy art. 618 § 1 pkt 11) k.p.k. oraz § 17 ust. 2 pkt 3), § 20 Rozporządzenia MS z dnia 03 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2019 r., poz. 18).

Zgodnie zaś z treścią art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego w całości od zapłaty kosztów sądowych, albowiem A. C. nie posiada realnego majątku, jest osobą bezrobotną, legitymującą się dodatkowo orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności.

6.  1Podpis