Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Północ w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 sierpnia 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w W. VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Iwona Dzięgielewska
Protokolant:	Joanna Kalinowska

po rozpoznaniu w dniu 16 sierpnia 2016 r. w Warszawie

sprawy z odwołania I. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddziałowi w W.

o prawo do świadczenia rehabilitacyjnego z ubezpieczenia wypadkowego

na skutek odwołania I. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w W.

z dnia 7 października 2015 nr znak: (...)

orzeka:

zmienia zaskarżoną decyzję, przyznając odwołującej się I. B. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego z tytułu wypadku przy pracy za okres od dnia 23.03.2015 r. do dnia 20.06.2015 r. oraz od dnia 21.06.2015r.do dnia 20.07.2015 r.

UZASADNIENIE

Sygnatura VI U 1/16

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2015 r. wpłynęło odwołanie I. B. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 7 października 2015 r. nr (...) – (...) w przedmiocie odmowy prawa do świadczenia rehabilitacyjnego w związku z wypadkiem (odwołanie k. 1).

W uzasadnieniu odwołująca się wskazała, że organ rentowy bezpodstawnie przyjął, że w dniu 22 września 2014 r. uległa wypadkowi w drodze do pracy w sytuacji gdy była w pracy. Podniosła, że tego dnia pełniła już swoją pracę bo jechała na spotkanie z klientem, a specyfika jej pracy jako agenta ubezpieczeniowego na tym właśnie polegała. Dojazd do klienta jest bowiem niezbędny do realizowania zadań powierzonych przedstawicielom handlowym i nie ma związku z jego życiem prywatnym (odwołanie k. 1-3).

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania (odpowiedź na odwołanie k. 74).

Organ rentowy w uzasadnieniu wskazał, że w dniu 12 marca 2015 r. odwołująca się złożyła wniosek o świadczenie rehabilitacyjne w związku z wypadkiem przy pracy, nie przedstawiła jednak dokumentów potwierdzających tą okoliczność. Podniósł, że z karty wypadku z dnia 28 września 2015 r. sporządzonej przez ZUS I Oddział w W. wynika, że zdarzenie z dnia 22 września 2014 r. nie stanowiło wypadku przy pracy lecz wypadek w drodze do pracy. W świetle powyższego zaskarżona decyzja została wydana prawidłowo, a odwołanie jako bezzasadne winno zostać oddalone (odpowiedź na odwołanie k. 74-74v).

W dalszym toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska w niezmienionym kształcie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołująca się I. B. współpracuje z (...) S.A. jako przedstawiciel Ubezpieczeniowo – (...) od dnia 21 lutego 2008 r., na podstawie umowy o współpracy zawartej na czas nieoznaczony (zaświadczenie k.5; umowa o współpracy k. 6-8). Składki na ubezpieczenie odwołująca się opłaca samodzielnie (zeznania odwołującej się I. B. k.88-89 e -protokół (...) (...)

W ramach przedmiotowej umowy spółka (...) S.A. zleciła odwołującej się wykonanie określonych czynności w imieniu spółki, a odwołująca się zobowiązanie to do wykonania przyjęła (§ 2 umowy o współpracy). Powierzone jej czynności zobowiązana była wykonywać samodzielnie ( § 3 pkt 1 umowy o współpracy). Odwołująca się wykonując pracę na stanowisku agenta ubezpieczeniowego pracę świadczyła w terenie. Nie miała zorganizowanego stanowiska pracy, jeździła na spotkania z klientami w uzgodnione miejsca. Spotykała się z nimi na mieście bądź w domu u klientów (zeznania świadka D. B. k. 87-88 e-protokół (...) (...)

W dniu 22 września 2014 r. odwołująca się uległa wypadkowi w czasie wykonywania pracy tj. podczas podróży do W. na spotkanie z klientem. Na dworcu PKP w L., schodząc po schodach do przejścia podziemnego na stacji kolejowej, odwołująca się poślizgnęła się na błocie zalegającym na schodach, upadła i zsunęła się po kilkunastu schodach w dół. W wyniku tego poślizgnięcia upadła twarzą i przodem ciała w dół. Doznała silnego bólu i miała spuchniętą nogę (zeznania świadka D. B. k. 87-88 e-protokół (...) (...)

W wyniku przeprowadzonego w szpitalu badania, najpierw stwierdzono skręcenie i naderwanie prawego stawu skokowego, a następnie stwierdzono iż odwołująca się doznała złamania bez przemieszczenia 4 kości śródstopia lewego. Stała się niezdolna do pracy i pobierała zasiłek chorobowy (karta wizyty ambulatoryjnej k.10-12; karta wypadku k. 25-26). Okres zasiłkowy 182 dni wyczerpała w dniu 22 marca 2015 r.

W dniu 12 marca 2015 r. odwołująca się złożyła wniosek o świadczenie rehabilitacyjne w wysokości 100% w związku z wypadkiem przy pracy (wniosek - akta rentowe).

Decyzja z dnia 7 października 2015 r. nr (...) – (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. odmówił prawa do świadczenia rehabilitacyjnego w związku z wypadkiem z przyczyn podanych w uzasadnionych. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że zgodnie z kartą wypadku w drodze do pracy lub z pracy z dnia 28 września 2015 r. w dniu 22 września 2014 r. uległa wypadkowi w drodze do pracy Lekarz orzecznik ZUS w dniu 10 kwietnia 2015 r. wydał orzeczenie o przyznaniu świadczenia rehabilitacyjnego na okres 4 miesięcy z ogólnego stanu zdrowia, w okresie od dnia 23 marca 2015 r. do dnia 20 czerwca 2015 r. w wysokości 90 % wymiaru zasiłku chorobowego, a od 21 czerwca 2015 r. do dnia 20 lipca 2015 r. w wysokości 75% podstawy (decyzja – akta rentowe).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach niniejszej sprawy, aktach rentowych, na podstawie zeznań świadka D. B. k. 87-88 e-protokół (...):09:26 – 00:29:04 oraz odwołującej się I. B. k.88-89 e - protokół (...) (...)

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie jako zasadne zasługiwało na uwzględnienie.

W myśl art. 6 ust 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (DZ.U. z 2015 r. poz. 1242 ze zm.) zwanej dalej ustawą o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych… z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługuje świadczenie rehabilitacyjne dla ubezpieczonego, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują odzyskanie zdolności do pracy.

Zgodnie natomiast z art. 9 ust 1 tejże ustawy prawnego zasiłek chorobowy i świadczenie rehabilitacyjne z ubezpieczenia wypadkowego przysługują w wysokości 100 % podstawy wymiaru.

Przy czym zgodnie z art. 3 ust 1 ustawy za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

1)  podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych

2)  podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy nawet bez polecenia

3)  w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze miedzy siedzibą pracodawcy, a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy

Natomiast na podstawie art.3 ust.3 pkt.8 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych… za wypadek przy pracy uważa się również nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w okresie ubezpieczenia wypadkowego z danego tytułu podczas wykonywania zwykłych czynności związanych z prowadzeniem działalności pozarolniczej w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych.

Zgodnie zaś z art. 22 ust 1 pkt 2 ustawy zakład odmawia przyznania świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego w przypadku nieuznania w protokole powypadkowym lub karcie wypadku zdarzenia za wypadek przy pracy w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 19 ustawy chorobowej świadczenie rehabilitacyjne z ubezpieczenia chorobowego nie przysługuje w wysokości 100%, przysługuje tylko i wyłącznie zasiłek chorobowy w wysokości 100% podstawy wymiaru, jeżeli niezdolność do pracy spowodowana była wypadkiem w drodze z lub do pracy, tak jak stanowi art. 11 ustawy zasiłkowej i jak wynika z zapisów na koncie odwołującej się I Oddziału ZUS dokonał wyrównania wypłaty zasiłku chorobowego do 100% podstawy wymiaru.

Zaskarżoną decyzją z dnia 7 października 2015 r. nr (...) – (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. odmówił prawa do świadczenia rehabilitacyjnego w związku z wypadkiem. Wskazał, że odwołująca się uległa wypadkowi w drodze do pracy. Odwołującej się przyznano i wypłacono świadczenie rehabilitacyjne na okres 4 miesięcy z ogólnego stanu zdrowia - w okresie od dnia 23 marca 2015 r. do dnia 20 czerwca 2015 r. w wysokości 90 % wymiaru zasiłku chorobowego, a od 21 czerwca 2015 r. do dnia 20 lipca 2015 r. w wysokości 75% podstawy.

Organ rentowy zarówno w uzasadnieniu decyzji jak i w toku niniejszego postępowania stanął na stanowisku, że z karty wypadku z dnia 28 września 2015 r. sporządzonej przez ZUS I Oddział w W. wynika, że zdarzenie z dnia 22 września 2014 r. nie stanowiło wypadku przy pracy lecz wypadek w drodze z domu do pracy. Wobec powyższego odwołującej się przysługuje świadczenie rehabilitacyjne z ogólnego stanu zdrowia. Organ rentowy nie kwestionował co do zasady okoliczności zdarzenia, a kwestionował jedynie fakt, że nie był to wypadek przy pracy, a był to wypadek w drodze do pracy. W ostatnim piśmie procesowym podniósł, że zeznania odwołującej się były niejednolite co do godziny zdarzenia.

W niniejszej sprawie Sąd ustalił, że odwołująca się była osobą samozatrudniająca się i sama opłacała składki. Z N. Nederlandem łączyła umowa a o współpracę. Na podstawie tejże umowy odwołująca się świadczyła w imieniu N. Nederlandem czynności agencyjne i pośrednictwa finansowego. Była agentem N. N., którego zadaniem było pozyskiwanie klientów. W związku z tym nie miała stałego zorganizowanego stanowiska pracy, jeździła na spotkania z klientami w uzgodnione miejsca. Jej charakter pracy był odmienny niż pracownika, który co do zasady ma określone w umowie miejsce pracy. W związku z charakterem jej pracy do obowiązków powódki należało także dotarcie na miejsce spotkania z klientami. Spotykała się przede wszystkim na mieście bądź w domu u klientów. Należy podkreślić, że odwołująca się nie była zatrudniona na umowę o pracę w związku z czym w jej przypadku trudno mówić o tym, że pokonywała drogę do zorganizowanego stanowiska pracy. Fakt ze był umówiona z klientem był znany drugiej stronie umowy (co poświadczyła) i w związku z tym czynności jakie wykonywała w dniu 22 września 2015 r. należały do zwykłych czynności wynikające z jej zakresu obowiązków. Uznając zatem, że zdarzenie było wypadkiem przy pracy Sąd zmienił zaskarżoną decyzję, przyznając odwołującej się I. B. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego z tytułu wypadku przy pracy za okres od dnia 23 marca 2015`r. do dnia 20 czerwca 2015 r. oraz od dnia 21 czerwca 2015 r. do dnia 20 lipca 2015 r. wpływa to na wysokość

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. Sąd orzekł jak w sentencji.