Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Północ w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2018r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi Północ w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Ładny

Protokolant: Paulina Puzia

w obecności Prokuratora: -------

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 22.10.2018r. i 10.12.2018r.

sprawy A. B., c. S. i H., ur. (...) w M.

oskarżonej o to, że:

w dniu 11 września 2017r. w W. na ulicy (...) naruszyła nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, określone w art. 17 pkt 1 ust. 1 Ustawy Prawo o ruchu drogowym, powodując nieumyślnie wypadek drogowy, w ten sposób, że kierując samochodem marki B. o nr rej. (...) nie zachowała szczególnej ostrożności i nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu kierującemu motocyklem m-ki S. o nr rej. (...) P. K. jadącemu ulicą (...) w kierunku ulicy (...), który w wyniku wypadku doznał obrażeń ciała w postaci złamania III kości śródręcza prawego, zwichnięcia kciuka lewego oraz złamania końca bliższego kości strzałkowej prawej, co spowodowało naruszenie czynności narządu ciała na okres powyżej 7 dni wyczerpując dyspozycję art. 157§1 kk,

tj. o czyn z art. 177 § 1 kk

orzeka

I.  Na podstawie art. 66 § 1 i 2 kk w zw. z art. 67 § 1 kk postępowanie karne wobec oskarżonej A. B. warunkowo umarza na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby;

II.  Na podstawie art. 67 § 3 kk orzeka wobec oskarżonej na rzecz pokrzywdzonego zadośćuczynienie za krzywdę w wysokości 5000 (pięciu tysięcy) złotych oraz obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę na jego rzecz kwoty 464 (czterysta sześćdziesiąt cztery) złotych.

III.  Zasądza od oskarżonej na rzecz oskarżyciela posiłkowego zwrot wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika z wyboru poprzez zapłatę na jego rzecz kwoty 619,52 (sześćset dziewiętnaście i 92/100) złotych – w tym 23% VAT.

IV.  Na mocy art. 627 kpk w zw. z art. 629 kpk zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w kwocie 1837,30 (tysiąc osiemset trzydzieści siedem i 30/100) złotych, w tym 100 (sto) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt IV K 351/18

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 września 2017r. około godziny 18:30 A. B. kierowała samochodem marki B. o nr rej. (...) jadąc ulicą (...) w kierunku ulicy (...). W tym samym czasie drogą tą poruszał się P. K., który kierował motocyklem marki S. o nr rej. (...). A. B. poruszała się środkowym pasem ruchu ulicy (...) od (...) (...) w kierunku ulicy (...) i na wysokości posesji M. (...) zmieniała pas ze środkowego na lewy mając zamiar zawrócić w tym miejscu. W tym samym czasie poruszający się za nią w/w motocyklem P. K., zanim A. B. podjęła decyzję o zmianie pasa ruchu, rozpoczął manewr jej wyprzedzania zmieniając pas ruchu ze środkowego na lewy. Kiedy P. K. znajdował się obok pojazdu A. B. kierująca tym pojazdem nie zachowując szczególnej ostrożności nie ustąpiła mu pierwszeństwa przejazdu wjeżdżając na zajmowany przez niego lewy pas ruchu i doprowadziła w ten sposób do zderzenia z nim. W następstwie zderzenia kierujący motocyklem przewrócił się i doznał ciała w postaci złamania III kości śródręcza prawego, zwichnięcia kciuka lewego oraz złamania końca bliższego kości strzałkowej prawej, co spowodowało naruszenie czynności narządu jego ciała na okres powyżej 7 dni.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowo wyjaśnień oskarżonej (k. 41), zeznań świadków: P. K. (k. 138-141, 25, 48v.-49v., 144), P. W. (k.141-144, 22v.), P. D. (k.144-145), pisemnej i ustnej opinii biegłego E. K. oraz innych dokumentów ujawnionych i zaliczonych na poczet materiału dowodowego na rozprawie.

Oskarżona nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i wyjaśniła (k. 41), że kiedy zjeżdżała z wiaduktu na ul. (...) żeby zawrócić w kierunku (...) B. obserwowała z lewej strony czy będzie mogła swobodnie wjechać na lewy pas – żeby zawrócić. To jest bardzo krótki odcinek, poza tym jest tam przez pewien czas linia ciągła. Zmieniła pas ze skrajnie prawego na środkowy, a następnie na lewy i skręciła w lewo i w momencie, gdy skręcała w lewo to motocyklista uderzył ją w koło i nadkole pojazdu - z przodu pojazdu. Zatrzymała samochód między wysepkami. Dodała, że zmieniając pasy ruchu cały czas obserwowała czy ma taką możliwość i nie widziała jadącego motocyklisty. Nie wie czy motocyklista zmieniał pasy i wyprzedzał inne pojazdy.

Wyjaśnienia oskarżonej zasługują na uwzględnienie jedynie w części odnoszącej się do sposobu poruszania się przez nią i zamiaru zawrócenia, zaś w pozostałym zakresie Sąd nie uwzględnił ich, bowiem pozostają w sprzeczności z relacjami świadków i śladami na jezdni zabezpieczonymi podczas oględzin, które służyły biegłemu do rekonstrukcji zdarzenia i sformułowania wniosków co do miejsca zderzenia, które ustalono odmiennie niż wynika to z wyjaśnień oskarżonej. Wbrew jej twierdzeniom do zderzenia doszło w czasie dokonywania przez nią zmiany pasa ruchu ze środkowego na lewy, a relacje świadków dają podstawę do przyjęcia, że sposób obserwowania przez nią jezdni nie był dostateczny, gdyż zmieniając pas ruchu wymusiła pierwszeństwo przejazdu pokrzywdzonego, który znajdował się już na pasie, na który zamierzała wjechać - co stanowiło przyczynę zderzenia tych pojazdów i doprowadziło do skutków w postaci uszkodzeń ciała pokrzywdzonego jak i uszkodzeń obu pojazdów.

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej, który opisał obrażenia ciała pokrzywdzonego i jego skutki w odniesieniu do dyspozycji art. 157§1 kk, a także wskazał na ich związek ze zdarzeniem. Sąd nie miał wątpliwości co do trafności wniosków tej opinii i podzielił ją w całości jako fachową, spójną i kompletna. Wynika z niej wprost, że obrażenia ciała pokrzywdzonego mogły powstać w okolicznościach przez niego podanych (k.34).

Sąd nie miał również wątpliwości co do prawidłowości wniosków wynikających z opinii biegłego z zakresu badań i rekonstrukcji wypadków drogowych, który złożył opinie pisemną w toku postępowania przygotowawczego (k.77-960, a następnie uzupełnił ją ustnie na rozprawie. Opinia ta jest rzeczowa, dokładna i zawiera logiczne wnioski należycie uzasadnione i oparte na dowodach zabezpieczonych w toku postępowania dowodowego, w tym dowodach osobowych. Wynika z niej, że bezpośrednią przyczyna tego wypadku było zachowanie oskarżonej, która nie zachowując szczególnej ostrożności podjęła manewr zmiany pasa ruchu ze środkowego na lewy zajeżdżając drogę motocykliście, który wprawdzie poruszał się z prędkością przekraczającą dozwoloną administracyjnie, lecz nie miało to bezpośredniego związku z powstaniem tego wypadku.

Sąd dał wiarę zeznaniom przesłuchanych świadków - P. K. i P. W., których zeznania są spójne, konsekwentne i logiczne. Opisują one ruch pojazdów uczestniczących z tym zdarzeniu bezpośrednio przed jego zaistnieniem, a opis ten jest zgodny z ustaleniami faktycznymi w tej sprawie, pokrywa się z rekonstrukcją zdarzenia dokonana przez biegłego i brak jest podstaw do ich kwestionowania. Z relacji pokrzywdzonego wynika, że po zjechaniu z trasy (...) zajął lewy pas ruchu i kontynuował jazdę, W pewnym momencie zauważył, że samochód jadący środkiem pasa wjeżdża na jego pas ruchu. Nie miał czasu, żeby zareagować - uchylić się, zahamować czy zmienić tor jazdy. W tym czasie doszło do zderzenia pojazdów. Dodał, że zmienił pas od razu po zjeździe ze „ślimaka”. Jeżeli była możliwość to najpierw skorzystał z możliwości zmiany pasa ze skrajnego prawego przez pas środkowy na lewy. Samochód oskarżonej zauważył jak zaczął zmieniać pas ze środkowego na lewy. W stosunku do niego był kilka metrów z przodu.

Z relacji świadka P. W. wynika, że widział jadącego przed nim lewym pasem motocyklistę i poruszające się na środkowym pasie białe B. (...). W pewnym momencie B. ze środkowego pasa skręciło gwałtownie w lewo bez kierunkowskazu. Najprawdopodobniej kierowca chciał zawrócić, gdyż jest tam do tego przeznaczone miejsce. B. zajechało drogę motocykliście. Następnie było uderzenie i motocyklista przeleciał przez samochód. Po tym jak motocyklista zdjął kask rozpoznał go jako osobę mu znaną. Dodał, że widział jak motocykl wjeżdżał na ul. (...) i jechał przed nim. Pokrzywdzony jak wjeżdżał na ul. (...) miał 2 pasy. Zjechał na środkowy, a potem na lewy pas. Jechał przepisowo – może 60-70 km/h i motocykl – jak mu się wydaje - jechał ze zbliżoną prędkością. Być może motocykl przyśpieszył, żeby wyprzedzić. Jest pewien, że oskarżona nie włączyła kierunkowskazu. Wyglądało to jakby B. ze środkowego pasa z pominięciem tego lewego chciało zawrócić. Zapytał na miejscu oskarżoną dlaczego zawracała ze środkowego pasa bez kierunkowskazu, ale nie uzyskał odpowiedzi.

Zeznania świadka P. D. nie miały istotnego znaczenia dla ustaleń faktycznych, ponieważ o przebiegu zdarzenia dowiedział się z rozmów z uczestnikami. Widział jedynie motocykl jadący w jego kierunku przez pas zieleni.

Należy zważyć co następuje:

W ocenie Sądu zgromadzony w tej sprawie materiał dowodowy jest kompletny i nie wymaga uzupełnienia o jakiekolwiek dowody, które mogłyby mieć wpływ na ustalenia faktyczne. W świetle zgromadzonego materiału dowodowego wina oskarżonej odnośnie zarzucanego jej czynu nie budzi żadnych wątpliwości, a czyn którego się dopuściła wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 177 § 1 kk. A. B. nieumyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym poprzez niezachowanie szczególnej ostrożności podczas zmiany pasa ruchu co doprowadziło do zderzenia z kierującym motocyklem pokrzywdzonym, co w następstwie spowodowało u pokrzywdzonego opisane wyżej uszkodzenia ciała skutkujące naruszeniem prawidłowego funkcjonowania jego organizmu na okres powyżej 7 dni w rozumieniu art. 157 § 1 kk. Skutek w postaci obrażeń jest objęty winą nieumyślną. Jako, iż czyn z art. 177 § 1 kk jest przestępstwem skutkowym, musi zachodzić związek przyczynowy pomiędzy zaistniałym wypadkiem a stwierdzonym naruszeniem zasad bezpieczeństwa w ruchu. Niezachowanie szczególnej ostrożności przy zmianie pasa ruchu było bezpośrednią przyczyną zaistniałego wypadku, w wyniku którego doszło do faktycznego naruszenia dobra prawnego w postaci zdrowia człowieka.

Oceniając zachowanie oskarżonej przez pryzmat stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu Sąd doszedł do przekonania, że nie są one znaczne. Oskarżona jest osobą wcześniej nie karaną, a jej warunki osobiste i postawa, oraz sposób życia przed popełnieniem w/w czynu wskazują, że pomimo warunkowego umorzenia postępowania będzie przestrzegała porządku prawnego, a w szczególności nie popełni przestępstwa. Uwzględniając powyższe Sąd uznał, że zachodzą warunki , o jakich mowa w art. 66§1 i 2 kk i w związku z tym postępowanie przeciwko oskarżonej warunkowo umorzył na okres 2 lat tytułem próby.

Jednocześnie – uwzględniając dokonane w tej sprawie ustalenia faktyczne Sąd uznał za uzasadnione orzeczenie od oskarżonej na rzecz pokrzywdzonego zadośćuczynienia za krzywdę w kwocie 5000 zł oraz orzekł obowiązek naprawienia szkody w części – uwzględniając udokumentowane przez pokrzywdzonego koszty, jakie poniósł dotąd w związku z leczeniem spowodowanym doznanym urazem. Sąd miał na uwadze fakt, że oczekiwania pokrzywdzonego względem pokrzywdzonej znacznie przekraczają kwoty wskazane w wyroku, lecz uwzględnił fakt, że w toku jest postępowanie w sprawie wypłaty odszkodowania dla pokrzywdzonego, a jego roszczenia z tytułu strat poniesionych wskutek uszkodzenia motocykla, stroju motocyklisty, utraconego kursu języka angielskiego i ewentualnie innych strat wymagają przeprowadzenia szeregu dowodów typowych dla postępowania cywilnego, których dokonywanie w postępowaniu karnym znacznie by je przedłużyło. Rozstrzygnięcie w przedmiocie naprawienia szkody w części nie zamyka pokrzywdzonemu prawa do dochodzenia roszczeń w postępowaniu cywilnym, zaś przyznane mu zadośćuczynienie stanowi jedynie rekompensatę za cierpienia, które musiał znosić wskutek nieumyślnego czynu oskarżonej, którego wysokość – w ocenie Sądu – jest do nich adekwatna.

O kosztach orzeczono stosownie do treści art. 627 kpk w zw. z art. 629 kpk uznając, że brak jest podstaw do zwalnianie od nich oskarżonej.

Sąd przyznał także oskarżycielowi posiłkowemu zwrot kosztów ustanowienia pełnomocnika z wyboru.