Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Północ w Warszawie

UZASADNIENIE

R. K. wniosła o stwierdzenie nabycia spadku po C. B., zmarłej dnia 15 czerwca 1968 r. Wskazała, że ustalenie spadkobierców po zmarłej pozwoli jej na dochodzenie praw do nieruchomości położonej w W. przy ul. (...), oznaczonej jako „B. hip nr 68 dawny 74”. Jest bowiem spadkobierczynią F. B. i H. B. - dawnych właścicieli tej nieruchomości, której współwłaścicielem była także C. B. (wniosek – k. 1 - 2).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

C. B., córka F. i M., urodziła się (...)
w W., a zmarła również w W. 15 czerwca 1968 r. Ostatnio przed śmiercią stale zamieszkiwała w W. przy Placu (...) (obecnie Plac (...)) (...) (dowód: odpis skrócony aktu zgonu – k. 5).

W chwili śmierci spadkodawczyni była wdową (dowód: odpis skrócony aktu zgonu - k. 5).

Spadkodawczyni ze związku z J. B. miała troje dzieci żyjących
w chwili jej śmierci: Z. B., M. R. i T. B.. Nie miała innych dzieci, w tym pozamałżeńskich czy przysposobionych (dowód: odpis skrócony aktu urodzenia – k. 6; odpisy skrócone aktów zgonu – k. 7, k. 65; zapewnienia spadkowe złożone przez J. W. i J. R. – k. 48v.).

C. B. nie pozostawiła testamentu. Jej dzieci nie składały oświadczeń
o przyjęciu lub odrzuceniu spadku po niej. Nie zrzekali się też dziedziczenia po zmarłej, nie zostali wydziedziczeni ani uznani za niegodnych dziedziczenia. W skład spadku nie wchodzi gospodarstwo rolne (zapewnienia spadkowe złożone przez J. W. i J. R. – k. 48v.)

Spadkodawczyni była współwłaścicielką w udziale 1/18 nieruchomości położonej
w W. przy ul. (...), stanowiącej część nieruchomości B. nr hipoteczny 74, obecny 68. Udział 17/18 we współwłasności tej nieruchomości przysługiwał natomiast F. B. i H. B., później Z. (dowód: odpis aktu notarialnego – k. 8).

H. Z. zmarła 28 stycznia 2002 r., a spadek po niej nabyli na podstawie ustawy: wnioskodawczyni oraz mąż K. Z.. R. K. jest ponadto jedynym spadkobiercą po K. Z., zmarłym 23 lipca 2003 r. (dowód: postanowienia Sądu Rejonowego dla (...) w W. – k. 9 – 10).

Ustalając stan faktyczny niniejszej sprawy, Sąd oparł się przede wszystkim na przedstawionych przez wnioskodawczynię odpisach wymienionych wyżej aktów stanu cywilnego. Dokumentom tym dał wiarę, jako stanowiącym z mocy art. 244 § 1 kpc dowód tego co zostało w nich urzędowo zaświadczone.

Należało ponadto dać wiarę złożonym w sprawie zapewnieniom spadkowym. Są one bowiem zgodne, wyczerpujące i znajdują potwierdzenie w treści dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy.

Sąd zważył co następuje:

Stosownie do art. 1025 § 1 kc stwierdzenie nabycia spadku następuje na wniosek osoby mającej tym interes. Zdaniem Sądu wnioskodawczyni, jako współwłaścicielka nieruchomości, do której tytuł własności przysługiwał również C. B., niewątpliwie ma interes w ustaleniu stanu prawnego tejże nieruchomości.

Zgodnie z art. 926 § 1 kc powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu. Paragraf 2 cytowanego przepisu stanowi natomiast, że dziedziczenie ustawowe co do całości spadku następuje wtedy, gdy spadkodawca nie powołał spadkobiercy albo gdy żadna z osób, które powołał, nie chce lub nie może być spadkobiercą.

W rozpatrywanym stanie faktycznym znajdzie zastosowanie porządek dziedziczenia ustawowego, uregulowany w art. 931 – 940 kc, jako że spadkodawczyni nie pozostawiła testamentu. Przepis art. 931 § 1 kc stanowi, że w pierwszej kolejności powołane są z ustawy do spadku dzieci spadkodawcy oraz jego małżonek. Dziedziczą oni w częściach równych, jednakże część przypadająca małżonkowi nie może być mniejsza niż jedna czwarta całości spadku.

Jako że spadkodawczyni w chwili śmierci była wdową, do dziedziczenia po niej doszły w częściach równych jej dzieci M. R., Z. B. i T. B..

Dlatego też orzeczono jak w pkt I postanowienia.

Uzasadniane orzeczenie nie zawiera odrębnego rozstrzygnięcia o kosztach postępowania. Sąd nie dopatrzył się bowiem podstaw do odstąpienia od ogólnej reguły określonej w art. 520 § 1 kpc, zgodnie z którym każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
9 grudnia 1999 r., III CKN 497/98, OSNC 2000, nr 6, poz. 116).

ZARZĄDZENIE

- odpis postanowienia z uzasadnieniem doręczyć kuratorowi uczestniczki M. S..